Додека влегуваше, вревата од гласовите стивна приближно за половина.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- Ведане, те молам, облечи се пристојно и немој да се оддалечуваш од зградата, за половина час имам намера да одам кај Билјана на Славко.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
И потем сосема кротко пристапи кон разбојот, јас ја фатив за половината, ја поткренав и таа веќе следниот момент се фати за вратилото.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Чаршијата за половина час заличила на пустина. Занаетчиството и трговијата престанале да функционираат.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ете, за пример, јаска ниту аз, ниту буки, ниту глаголи не знам... - Не знаеш, ама глаголиш колку за половина село...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Арсо го чу неговиот испокинат глас: - Врзи се за половината.. Побргу!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Истиот ден, некаде приквечер, дојде мајка ѝ: „Томе, сине, татко ти и јас имаме нешто многу важно со тебе да разговараме. Биди долу за половина час.“
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Кога ја допре за половината, таа брзо го фати за лакотот, како да сака да го сопре, зашто го разбира и премногу добро.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)