ја знаеш приказната за штркот и штрчицата, ме прашува, кажи ја, му велам, некој ѝ ги заменил јајцата на штрчицата што ги лежела, вели, а кога јајцата се испилиле, вели, штркот видел дека испилците не се негови и почнал да ја врти главата над гнездото, над голиштарците, и само штракал со клунот, замавнувал како човек што се крсти, вели, штракал и се гледал во испилците и во штрчицата, вели, а потоа викнал и други штркови да го видат срамот, вели, и тие ја истерале штрчицата настрана и долго штракале, се договарале за потаму, вели, и после ја викнале штрчицата назад и почнале да ја тепаат со клуновите по глава, вели, так, так, так, а таа само стои, а потоа ги отепале и голиштарците нејзини, вели, ги кренале високо и ги отпуштиле озгора;
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја грабнав пепелницата од пред мене и ја фрлам, не мислам за потаму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме зеде за потаму. Ми отклучи нова ќелија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знае што да направи за потаму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Така тргнаа. Беа завршиле до второто одделение и за потаму немаа учител, значи можеа да заминат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се кострешат и немушто се молат. Ама нема место за потаму. 132
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Лежиме изранети и чекаме за потаму. На брлог крпи и слама, сламарици.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И кога сетил дека нема повеќе за одење, нема за потаму, ми пуштија вест и јас отидов.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И тој моча, а јас се мислам, што да правам за потаму. Како да се вратам назад.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Може светецот ги запираше куршумите, ги изгаснуваше, им ја одземаше силата за потаму.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)