Не знам колку време мина
кога сонцето блесна од зад облаците
ги помести, ги разби
маглиштата и талогот
на еднообразноста
дрворедот се озари
доби лик, па одеднаш
некои чудни форми почнаа
да се об-јавуваат пред моите
очи
пред зумот,
пред заумот.
Ми се стори дека
од некаде надоаѓа нешто боготворно
светлината го овозможува
совршенството
но треба да го најдеш
барај
избегни ја судбината на
просечниот
ум, колатералната штета на
непросветленоста.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Како да ја ослободиме птицата од загатката Онаа загатка што прашува: „Зад облаците какви се планините на сонот“! (И да го знае одговорот, зар ќе ја реши тајната)? 1991 год.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)