Како пердув си, Небеска, ми вели Коста, како ништо да немам меѓу рацеве.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се кикотеа држејќи се за стомаци, а дедо Ангеле, како ништо да не било, се сврте кон комитите: - Како сте, што правите? – ги поздрави тој нив сосем сериозно и како што личи на луѓе и пријатели.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И како ништо да не сум изминала.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А Стојан Пејкоски го разминува Џема како ништо да не среќава.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го држам в раце, а како ништо да не држам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)