кон (предл.) - кого (зам.)

Понекогаш го нарекуваше никаквец, но таквото луто однесување, јас го разбирав како нормално: постои значи некој кон кого можеме да ја искажеме нашата лутина, нашиот цинизам и нашата смисла за хумор.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Дали и забележуваше само на својата лековерност и поводливост кога тргнала по младичот кого речиси и не го познавала?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сега, во црвеникавата топлина на својата собичка, тој се почувствува себеси толку годулкаво пријатно, од тоа што тука, крај него, освен него, имаше уште и некој друг, што потреперува исто како него пред тие завивања, со кого можеше да сподели сѐ, кон кого можеше да биде добар, и тоа го опфати сиот со онаа насмевка, што долго не слегуваше од неговите усни, иззавиткан во ложниците околу своето тело и издолжен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Веројатно, овдека имаме мошне силни навеви од Пруст, кон кого Луан Старова очитува висок респект.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Спомнав некои моменти од заминувањето на мајка ми кон планината што можеби нѐ приближуваат кон нејзината патека на вистината, но сепак никогаш не сфатив кон кого беше упатен оној нејзин прекор, (за грдотиите и убавините на животот) и тоа изречен толку отсутно, без секаква врска со претходните размисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се поделивме на две струи, па не знам власта кон кого ќе се сврти, кого ќе поддржи.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)