кон (предл.) - запад (имн.)

На младината и се сервираа погрешни мисли и зборови: дека овде е тешко да се обезбеди подобар живот, па тие плашејќи се од тешкото, трк кон запад!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Колку и да се сакаше, по отворањето на земјата и десталинизацијата, козјото прашање, нецелосната и неуспешна колективизација, да се потиснат на втор план, особено по раскинот помеѓу Тито и Сталин, со исклучувањето на Југославија од источниот лагер, со свртувањето кон Запад, во земјата позачестено доаѓаа новинари за да видат што се случувало зад „железната завеса”.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Гори“, вика едно време, и ги крева рацете кон запад.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Патниците се бројат на прсти додека лета возот од исток кон запад, и обратно. Движењето на луѓето е ограничено.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Борбата се продолжи како што предвидуваше Ивановиќ — до самиот мрак, кога се даде заповед за повлекување кон запад.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ја напуштија Маргара, оставајќи ги своите осум другари да ја топат со својата топла крв и оваа чука, како Соколот што го натопија Манол Разов и двата четника Толе ги пречека војводите над самото селце Орле, на преслапта „Мал Гарван", со сите останати четници.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По победата над Остроготите, Хуните навлегле кон запад покорувајќи многу германски и словенски племиња.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Се загледа кон запад. Погледот му се запре на сивиот, студен масив на Орелска Чука.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На десетина метри западно од колибата се простираше чистинка, омеѓена од северната страна со две, три стари буки, од јужната со поточето и коријата што почнуваше преку него, а кон запад чистинката свршуваше со ретки, стари јаболкови и крушови стебла, кои потаму се згуснуваа и сраснуваа со густата букова корија.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Другиот гулаб збунето кружеше над местото каде се одигра случката а потоа се изгуби осамен кон запад.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Погледај онаму! - рече дедо Стамен и покажа со стапот кон запад.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И Татко и Камилски како да имаа по едно скршено крило, во пресилните летови на нивните илузии, прелетувајќи ги балканските граници, едниот кон Исток, другиот кон Запад.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше тоа една речиси безимена човечка протоплазма која се поместуваше низ оган и крв од Исток кон Запад, но оставајќи големи траги и врз источната и западната цивилизација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од врвот на една црна, жилава врба гледаа кон запад две тромави, сивоглави птици со старечки замор во очите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сонцето кое паѓаше веќе кон запад, ни биеше в очи и зелените падини од планината наспроти ги гледавме само како темни.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Според звукот, знаеше дали возот оди кон Запад или кон Исток.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Претпоставуваше дека најмногу шанси да си ги оствари своите илузии има ако патува со Балкан-експресот кој водеше кон Запад, до Лондон, преку Париз, и до Цариград.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во годините кога Татковата болест и немоќта поради староста го намалуваа маневарскиот простор за неговите големи балкански пориви да го води своето семејство, со кормилото на судбината, кон исток или кон запад, но и поради закоренувањето на постарите синови, со нивните семејства, во овдешниот живот, Мајка небаре се чувствуваше задолжена да ја преземе грижата не само за Татковото здравје, кој остануваше опкован со своите книги, туку и за стратегијата за натамошното спасување на семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Едните да се молат кон изгрев, другите сонливо да зјапаат кон запад.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Чекореше Јагулче Дримски, кога му идеа овие мисли, крај реката, гледајќи во водите јагули, предавници, што бегаа кон запад, по тактот на еден од маршевите на победата, потсвирнувајќи, за да си го забрза чекорот, повторувајќи го постојано стихот Уз маршала Тита у нов бој...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тогаш го здогледа оддалечениот прозорец кон запад.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таа вечер тргна кон запад, кон скриеното море.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
ПАНАЈОТИС: Основата, господа, е во форма на впишан крст во правоаголно пространство. Кон запад, нартекс со крстосни сводови и слепа купола; во централниот дел на сводот. Исток, олтарна апсида со тули. Север и југ параклиси.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Од тие причини набрзо уследил одговорот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Дотогаш тој немал претрпено ниту воен ниту политички пораз во својата експанзија кон запад или кон југоисток.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
256 Иницијативата за разговор со раководството на Бугарската работничка партија (комунисти) за формирање југословенско-бугарска федерација ја дал ЦК на КП на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
211 Таков трансфер, иселување на „120.000 Македонци северно од границата на Грција од 1941-ва“ му предлагал тогашниот амбасадор на Велика Британија, Р.А. Липер, на министерот за надворешни работи на Велика Британија, Антони Идн, во писмото од 24 ноември 1944, а со цел „Грција да нема славјанско малцинство и заради тоа што ампутирањето на славјанската територија кон западна Македонија и нејзиното анектирање во славјанска федерација е практично невозможно и би било истовремено економска катастрофа за Грција“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Облечен во бела кошула, потклекна пред своите судии што се собраа додека му ја читаа пресудата: “(...) Изречуваме, изговоруваме, пресудуваме и изјавуваме дека ти, Галилеј, поради сопствените објаснувања, изречени за време на процесот, и што си ги признал, си се покажал пред овој инквизициски суд како мошне осомничен за ерес, бидејќи си застапувал учење што е погрешно и спротивно на Светото писмо, имено, дека е Сонцето центар на светот и дека не се движи од исток кон запад и дека Земјата се движи и не е центар на светот и дека е можно да се застапува и брани како веројатно некое мислење и откако неговата содржина била прогласена за спротивна на Светото писмо; и како последица на тоа си се испоставил на сите цензури и казни што светите закони и останатите општи и поединечни законодавства ги вовеле и ги утврдиле против таквите престапници.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од овие со задоволство ќе те помилуваме под услов веднаш со искрено срце и со вистинска вера свечено да се одречеш, да отповикаш и пред нас да ги отфрлиш споменатите заблуди и кривоверства и сите останати заблуди и кривоверства, спротивни на апостолската и католичка црква на начин и во облик што ние ќе ги пропишеме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Инаку не би ги имало толку многу.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Припадност кон Западот омраза кон Истокот, припадност на белата раса омраза кон 'небелците', припадност на ариевската раса антисемитизам, припадност на левицата омраза кон десницата, следење на еден maître â penser или гуру негирање на другите, и конечно, колнење во еден бог нетрпеливост кон сите што не го признаваат за свој.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Инаку, за твојата голема грешка, погубна заблуда и прекршок да не остане сосема неказнета, за во иднина да бидеш повоздржан и за да им бидеш опомена на другите да се воздржат од слични престапи, разгласуваме дека со јавна одлука книгата Дијалози од Галилео Галилеј се забранува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Верите, иако инспирирани од екуменски дух, се секогаш партикуларни; боговите на историските религии како нормативен извор на морални судови не се носители на универзалното.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
— Се сврте кон запад, ми велат, му го сврте грбот на Советскиот Сојуз.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)