кон (предл.) - кула (имн.)

Кога се исправи и кога повторно погледна кон кулата, и од неа се почувствува џуџест во однос на кулата, и чудното и нејасно чувство му се искристализира во одвратност поради задачата што беше пред него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Планот се скрои и сите настанаа ги проверија пушките и го врзаа Тодора, та се запатија кон кулата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Глас се разнле низ Европа: „Без прекин и без замор Рокамонболо нива копа, Ќе засади семче само!“
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Неколку минути вознемирено чекореше наоколу и потоа слезе на теренот за градба, во правецот кон кулата за филмското платно.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Зад планина сончев пожар. Над реката самрак жеден.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Она што не можеше да го види синиот пајак со златна глава, притаен во моите пазуви, му го опишав во себе, додека црвеноокиот и зеленозабиот ме водеа кон кулата.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Опишувањето на она што го гледав одејќи од реката кон кулата, синиот пајак со златна глава го сфати како игра на зборови.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)