кон (предл.) - мајка (имн.)

Прекорот беше речиси неусетно упатен кон мајка ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога ја видов не почувствував никаква блискост кон мајка ми, а и таа кога ме виде рече ... е ова не е моето чупе, такво бледо и слабо!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Јас бев многу поприврзана кон татко ми отколку кон мајка ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Зад него, исчекорувајќи од длабочината се појавува Давид Давидовиќ одамна заминатиот маж на Бенвениста и застанува, како што личи во оваа пригода, покрај пресреќната сопруга, онаков каков што го знаеа во најдобрите денови, само сега со свечен и светнат израз на лицето.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Додека го изговара древниот текст на свадбениот договор, Јехуда ги мрда усните, а потоа кога сè е завршено, го крева погледот кон мајка си, која го гледа синот со милост потврдувајќи му со главата во знак на одобрување.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Низ собата се разлетуваат листови од албумот, фотографии од настапите на Агата, прпелкаво паѓаат на подот новинските исечоци.  Агата со ужас погледнува кон мајка си.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Станувам и, вртејќи се кон мајка ми, полека и напрстечки се оддалечувам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
" Јосиф го крена погледот кон мајка ѝ која како да беше веќе расплакана од некоја милина поради молбата на ќерка си.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Дури и нивниот број се намалува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И уште ова: при секој нов чекор кон мајка ми забележувам како се намалува гласноста на употребените зборови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Помислив дека ги спомнавте воените времиња како пример за поинаквото однесување на мажот и жената?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Погледна кон мајка си а потоа пријде и седна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можноста дека мајка ти може да се сврти против тебе, да те отфрли, несомнено останува несвенливо кошмарно сценарио во умовите на многу настрани деца, извор на паника што никогаш не пресушува, што честопати се влошува поради избувливоста на емоционалните односи помеѓу геј-момчињата и нивните мајки.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па, тогаш, разбирливо е што машките геј-културни практики – кои за мажите промовираат и шират нестандардни начини на суштествување и чувствување, кои прекодираат парчиња од главнотековната хетеросексуална култура со дисидентски или со нетипични родови значења и кои ги подучуваат другите на тој општествено девијантен и опозициски етос – велам, навистина е разбирливо што таквите практики може да направат да изгледа дека геј-мажите имаат својства и одлики што општо земено ги имаат девојките и жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А токму такво чувство можеби машката геј-култура им предизвикува и на многумина геј-мажи, како и на многумина стрејт-луѓе, кои учествуваат во таа култура. (Значи Фелоус не греши сосема кога машките геј-практики ги толкува како женствени.) Но тоа не мора да покажува дека геј-мажите спаѓаат во трет или меѓупоставен пол, дека имаат различна биологија или психологија од стрејт-мажите, ниту дека имаат некоја посебна, суштинска, архетипска природа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ни оддалеку не се изумрени – како што ќе ви посведочи секој што бил на дрег-претстава или што го гледал филмот на Педро Алмодовар Сѐ за мајка ми од 1999 година, кој сјадрува една цела традиција на културното размислување на геј-мажите за своите односи кон женственоста и кон ликот на мајката.356 Но, денес ниту еден геј-маж што држи до себе не сака да се осврнува на тие теми, освен во штос или ако треба некому да му спушти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму таа избувливост се доловува со двојната фокусираност кон мајката и ќерката во сцените од Милдред Пирс и Најмила мамичке. ‌Силината на тие сцени може делумно да му се припише на начинот на кој го повикуваат гледачот да се идентификува со секој од ликовите, на начинот на кој повикуваат на истовремено емоционално соживување со бунтовното дете и со огорчената мајка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Една од причините поради кои првенствено ја избрав Џоан Крафорд и што решив да го проучувам фрапантниот спектакл на измешани гламурозност и абјектност кој го приредува, и во Милдред Пирс и во тоа што произлегло понатаму, е тоа што нејзината гејска привлечност нѐ тера да се соочиме со два ноторни аспекта на машкиот геј-субјективитет кои ги прават денешните геј-мажи особено гадливи – па затоа и особено ненаклонети да ги истражуваат: имено, идентификацијата со жените и приврзаноста кон мајката.355 Овие две теми се и средишни и табу во современата машка геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во тој момент знаев дека чувството кон таа друга мајка со ништо не го повредува чувството, љубовта кон мајката што не беше родила и што на така трагичен начин ја загубивме.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„На овој свет нема правда. Ниту една казна не може да исправи некоја неправда, затоа што минатото не може да се измени и онеправданите ќе останат со својот губиток.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие неколку деноноќија ги минав во хотелската соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Дали спасението и воскресението се поништување на трагичното, или само утеха?,“ прашав, додека раката ја држев и натаму испружена кон мајката и синот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ајде,“ рече брат ми, и јас тргнав по него, навалена на неговата рака, поткривнувајќи, вртејќи се наназад кон мајката и синот, кон нивната разделба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не оти можам да знам... (внимателно се обрнува кон мајка си).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Кога се крева завесата, Саветка седи покрај огништето, позавртена кон светлото (прозорците), и плете чорапа, а Антица со метла под левата мишка стои до левиот прозорец, кој што е отворен, завртена со грб кон мајка си, ѕирка на лево и десно.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Вака ќе си помисли: ме виде и не ми се јави, што значи нешто треба да има... (Со молење кон мајка си).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Критиките не само што беа упатени кон Рада, туку беа упатени и кон мајка ѝ Светлана зашто не ја научила.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Како го правите, живи бога? погледна Камилски кон Мајка, а потоа кон сопругата Камилска, која го следеше претпладнето приготвувањето и печењето на тикушот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но што значи зборот тикуш? запраша Камилски гледајќи првин кон Мајка, а потоа и кон Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И ние, децата, збунети, без да ги разбереме зборовите на гостинот потрчавме кон Мајка за да ја известиме кој е четвртиот играч и што кажа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Многу едноставно се подготвува тикушот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Вистинската мистерија не е толку во оваа пита со пиле, туку во зборот тикуш.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сестрите на Марија направија чекор кон мајката.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Макар толку, како кон мајка на нивниот наследник.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ја придоби. Со целиот однос кон неа. Кон нејзините сестри. Кон мајка ѝ.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
На залезот од животот, кога опсесивно се трага по некакво помирување со нереализираните илузии, небаре задолжен од семејната судбина во егзил да ја допишам хрониката, оставена со пораките од Татковите книги, како можен тестамент за новите патишта на идните разгранувања на семејството, постојано ме обзема чувството за еден неисполнет долг кон Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И јас, на почетокот, како да го наследив, по некаква неразбирлива инерција во животот, истиот несвесен однос кон Мајка кој се негуваше во семејството, таа да биде, според сопствениот избор, некако на втор план.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Професорката ме побара со погледот. Јас станав. Потем погледот го упати кон Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но Татко одлучи. Всушност, одлучи неговата притаена, но голема љубов кон Мајка, никогаш искажана со зборови...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко стана, го прифати подавалникот, упатувајќи го благиот поглед кон Мајка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се свртува кон мајка си: - Мамо, - вели, - ние имаме гости. – Нема ли да ги почестиш со колачињата?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И еве сега работам овде како ајван живеејќи во овој град и робувајќи му на пустиот жал кон мајка си”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Една убава честитка, еден ваш убав цртеж, со секојдневно ваше убаво однесување, со секојдневна љубов и почит кон мајката - тоа е вистинскиот подарок!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)