кон (предл.) - облак (имн.)

Волкот крилја протега, кон облаци потега.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
При самата помисла за повторна средба, беше во состојба да полета кон облаците, беше решен ако треба и да ползи, да моли за да може уште еднаш да го освои срцето на својата љубена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иако можеше, не сакаше повторно да се врати во студентскиот дом, каде ја врзуваа спомените на оние со кои полета кон облаците и оние со кои го допре дното.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Погледот од кон облаците да го насочи кон земјата, за повторно да не згазне на глог, да не залета да гризне од некое забрането овошје.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во еден миг ги кренав очите кон облаците, кон небесата и што да видам?!!
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Втората мисла му беше да се спружи на земја, рефлекс што го стекна во последно време секогаш кога ќе слушнеше рафална стрелба.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Првата мисла му беше да се стрча надолу, кон облакот чад што полека слегнуваше и кон лелекањето во него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мислам дека со текстот премногу летнав кон облаците, чувствувам дека ми треба приземјување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Изгледаше дека главата го влече кон облаците безуспешно трагајќи се до јакиот жилав врат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Чадот од многуте оџаци се испреплетка губејќи се лесен и подвижен кон облаците.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Изгледаше дека главата го влече кон облаците безуспешно тргајќи се од јакиот жилав врат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пред да почне вечноста задолжително треба да се потсвирнува нешто на уста, нешто од Дмитриј Шостакович, на пример, онаа дека татковината слуша, татковината знае кога децата пролетуваат кон облаците.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Му се виде Игор Лозински на сон остарен, со обелена долга брада, како започнува да се оддалечува кон облак над истекот на реката од Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)