Плуралитетот не е само основа туку и телос на Постмодерната. б) Бодријар (Baudrillard) Додека кај Лиотар крајот на мета-нарациите води кон ослободување на многу помали, засебни приказни, Жан Бодријар ја претставува црната варијанта на постмодернистичката дијагноза.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Како ќе ги земеш при срце енергичните желби на моето диво битие, кога разголено од туѓите погледи, се стреми кон ослободување?
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)