кон (предл.) - поточе (имн.)

Елена префрли преку рамо шарено пешкирче и потскокнувајќи си, се стрча кон поточето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ја поведе кон поточето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Забележа три-четири нови јагниња, што останаа во кошарата откако овците како лавина јурнаа кон поточето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ја фати за нога и ја повлече удолу кон поточето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Стана, зграпчи грст снег, го стегна во грутка и замавна удолу, кон поточето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ајде да се измиеме! - рече Бојан, па тргна кон поточето. - А пешкир? - праша Денко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Леташе славејот де ваму, де таму, се премори и ожедне па се упати кон поточето да се напие вода.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)