кон (предл.) - река (имн.)

Од сите страни итаа кон реката луѓе и кози. Старци и деца. Мајки и бремени жени. Сите, сите луѓе што им должеа живот на козите и на Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Појде кон надворешната порта, отворена кон улицата, кон реката, кон големите тополи, кон Калето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Како по некој договор, сите дружно, козари сосе козите од маалото, се зададоа кон реката, сите во тек со најновите историски настани.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сонцето пламна на хоризонтот. Козите на Чанга беа готови да одат на пасење кон реката, кон ридовите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога крилјата се подготвени за летање бргу се долетува до гнездото на сопствената болка од сопствената шака си ја лижеш изгубената радост и ја ишкаш смртта од струните на виолината ноќни сенки излетуваат од акордите на вердиевиот реквием и им ги бришат челата на публиката лачени ноти скокаат низ историјата и се потат во чевлите на диригентот звуците на животот како лилјаци се удираат од ѕидовите на вечноста од суво усте лушпе ореово се разлева кон реката вердиевата чаша вино отаде реката последна причесна и школки на суво - на клапнатите музичари им намигнуваат.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Но, понесен од некаква внатрешна милина, која требаше да им ја пренесе што побрзо на Мајка, и на децата, тргна кон реката, со забрзани чекори, се најде пред Дрвениот мост, сврте лево и веќе беше близу до куќата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Отворена, со полустаклена врата кон чардакот и со еден голем прозорец кон реката, таа беше постојано светла.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Го избегна судскиот праг. Се упати кон реката, небаре за да земе воздух, некаков залет, пред новите чекори.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Погледна низ ширум отворените прозорци од чардакот, како според некој утрински ритуал,првин кон реката, а потоа и кон Тврдината која, секое утро, по долгата непроспана ноќ, ја освојуваше со своите мисли.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој и натаму замислено гледаше кон реката.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кога остана сам, замислено се загледа кон реката.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко ја остави чашката ракија, погледна од чардакот кон реката, потем кон Тврдината, па продолжи: - Беше тивка пролетна квечерина.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Со стариот цврст чекор, се упати кон реката и кон дома.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Гледаше потоа кон реката, во пределот каде што, според претпоставките, Јустинијан го преселил градот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Остана на чардакот, загледан кон реката.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Погледна кон реката. Кон извишената Тврдина.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Излезе од Архивот, се упати кон реката, како кон олтар на минливоста, за да си ја шепоти својата молитва.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Без да влегува во колибата, ја остави торбата со алатите крај огинот и тргна кон реката да се измие.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Видов еден брег пред да се струполи поткопан од Надојдените води ( притоа сиот окитен со Штотуку растрчани кон реката сончогледи).
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
На исток чадот и замагленоста од целата џунгла од пилани и фабрики го покриваа големиот град, но овде надвор воздухот беше чист и благо ветре дувкаше кон реката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Како што моторот рикна да брчи, така Иле се препали од страв, оѕверено погледна околу себе, и кога виде како децата веќе имаа спрснато да бегаат по улицата нагоре и надолу, спрсна да бега и тој, при што не потрча ни нагоре ни надолу по улицата каде што се разбегаа другите деца, туку спрсна кон реката и побегна некаде кон пералиштето и водениците и по реката којзнае каде нагоре.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ја следеше како оди кон реката правејќи сѐ поголемо растојание од неа. Се трудеше да сфати што се случува.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Трчајќи отиде кон реката за вода.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Беше на ширинката, лево од патчето што водеше кон реката.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И тргна Полжавот сосе куќа, сосе покуќнина кон реката.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Телото му се стреми кон земјата – зборуваше старецот, во исто време покажувајќи кон реката недалеку од нив, каде што виде две птици како одат на нозе по земјата една до друга. – Зар не е чудно?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се придвижија кон реката во чијашто близина имаше многу песок.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се лизга кон реката, од каде, споен со Птицата, ќе долета како летен кумулус со сребрен отсјај, пред нивната шумска колиба.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Го видов и последниот негов чекор, по кој падна во водата, и таа го понесе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И уште еден чекор. И уште еден чекор кон реката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бикот подзастана, затресе со главата од која шуркаше крвта и во бег го фати косиот пат кон реката, кон спилите од задната страна на Калето.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Срипаа и мажите, едни кон ридот, други кон реката.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ќе донесам и јас ракија, вика, и аз ште черпа, вика и се затрчува кон реката, се враќа по ракија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Денот се наголеми и сонцето го раскваси, го подбра кон реката. Селото излезе, слезе во полето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и Свети Аранѓел уште гледа кон реката. Си стои на ѕидот од урнатото црквиче и си одбира луѓе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некого ќе го касне оса и тој ќе се стрча кон реката да се трие со песок, со белутрак.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Чуновите на кои лежеа со чинки на очите довчерашните ловци на робови ги одбутнавте од брегот кон реката.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Вешто избегнувајќи ги ударите, и дојдовме зад тил на таканаречената Мортенија.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Потем погледна низ отворениот голем прозорец кон реката која брзо течеше кон блиското море.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сефардските Евреи, доселени во оваа маало уште во средниот век, го носеле со себе и во себе јудеошпанскиот или ладино-јазикот, старошпанскиот јазик од времето на Колумбо и Сервантес.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Просторот на еврејското la male, со облик на триаголник се спушташе кон реката Вардар, но самото маало не достигаше до левиот брег.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Патот кон реката го фаќаат и залудно тебе в строј те враќаат. Не си ти ко сите...
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Пред да се влезе во дворот на Ханка и Борис требаше да се мине мало дрвено мовче по страните заградено со метална мрежа под кое бавно, речиси незабележано, течеше прегорено машинско масло што на десетина метри оттука се влеваше во бетонски уреден отвор на одвод кој под хангарите најверојатно водеше кон реката.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во моментот кога Лилица излезе од таксито од левата задна врата, Андон ѝ пристапи, ѝ кажа нешто сосема кратко и двајцата се упатија во жолтата зграда пред која, свртен кон реката и задреман под врбата седеше Таки.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Костеновите шуми по ридовите вишнееја со темна ладовина, а шимшировите дрвја се спуштаа далеку кон реката Треска.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Потоа појде кон реката. Со навиката од езеро, првин цапна неколкупати покрај брегот и си ги иструга петиците од тврдите крајбрежни камења.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таа го избегнуваше погледот. Гледаше кон реката.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Татко, откако ја допи првата шолја чај, стана од сво­јата фотелја, се упати кон прозорецот, го подотвори и го упати погледот кон реката па потем кон дрвениот мост кој го поврзуваше стариот со новиот дел на градот, на десната страна беше модерниот, а на левата постариот дел.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
III Мајка и Татко, конквечерум, на чардакот, со отворените средишни големи прозорци, седнати еден крај друг на зелениот миндер, гледаа замислено кон реката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Излегов од дома. Појдов замислен кон реката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Игор Лозински, небаре вникнат во татковите мисли во ноќта на ловот на јагулите, кога рибарите ги десеткуваа на нивното минување од Езерото кон реката, ја прекина тишината: - Јагулата од искона ја следи вечноста на реката, подвижен мост меѓу Езерото и морињата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Малку се замисли, пивна од ракијата, касна од мезето, се загледа кон реката, па продолжи: - Е мој побратиме, судба ни била бегањето.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
При чашка ракија и мезе што ги донесе ведрата Наташа Лозинска на терасата со поглед кон реката, Игор Лозински, Татко и Цветан Горски го продолжуваа како во троен сојуз разговотот за иднината на музејската колекција, но посебно за судбината на патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Погледна уште еднаш кон реката низ која заминаа јагулите на големиот пат.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко и Игор Лозински беа едно време замолчани, секој со своите мисли, загледани кон реката што истекуваше. Мајка око не склопуваше.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мечето продолжи натаму, кон реката.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Пандо сврте глава кон реката, каде што жените переа волна, и рече полека: - Ајде, Нумо, да си одиме зашто тука остана смрдеа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Наутро кога излегувавме на Бело Брдо тие веќе јаваа и одеа негде, се губеа и пак се јавуваа по висорамнината, а потоа, на некој знак што никој од нас не го забележуваше, ќе јурнеа прудолу кон реката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во тие долги и полумрачни коридори на Министерството за надворешни работи крај кејот на Сена, кој дотогаш ми беше најпознат по епопејата на вечните букинисти, јас откривав светлина во кабинетите кои гледаа или кон реката или кон еден од центрите на Париз и во лицата на дипломатите кои ме примаа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Внимателно се симнавме до подножјето на големата карпа покриена со лишаи и мов и тргнавме надолу кон реката што шумеше.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Симнувајќи се кон реката, - продолжив јас, наидовме на една мала полјанка опколена од сите страни со високи борови.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И тргна Полжавот сосе куќа, сосе покуќнина кон реката.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)