кон (предл.) - старец (имн.)

-Изроду! - повика тој и јурна кон старецот. -Шпион... Живо ѓубре.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Кирил стана. Фрли поглед кон старецот кој го догоруваше своето луле.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Види како боите се прелеваат на сонцето, се мешаат во една чудесна боја – со восклик скокаше Еразмо и ја покажуваше раката кон старецот, бидејќи за сиот свој живот ова го немаше забележано.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Ќе имам злато за цел живот!“ - си мислеше задоволно враќајќи се кон старецот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Лицето му се вцрви и згрчи, како некој да го удрил по образот или како да му грабнал нешто најсвето.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)