кон (предл.) - цел (имн.)

И белото топче, кога ќе го плеснеш по газ, лета кон целта на крилјата на молчењето.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Сообразно со нејзините утописки амбиции и принципот на интензивно движење, експресионистичката проза, од една страна, покажува „драматична” насоченост кон целта, а од друга страна, акаузалноста на композицијата често создава осамостоени асоцијативни односи и кружни повторувања коишто, со бујна реторика, го кочат движењето во одредена насока.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На ништо не му е одредено да оди право кон целта, никој не може да претендира да ја доведе операцијата до својот крај.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Набргу тој беше силно возбуден и гласно се смееше додека малите фигурчиња надежно напредуваа кон целта а потоа беа изедувани и враќани на почетокот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но Татко бездруго одеше по друг пат кој не водеше кон целта што ја замислуваше неговиот пријател.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сега сам гледаше кон врвот на Калето, како кон цел која требаше да се достигне, како облик на замислената балканвавилонска тврдина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во последниот став на обредот играта е загубена ако Ана (ако Маргарита) ја фати врската Лињ д’Со или ако веднаш излезе на улица; веднаш, еве сега, бидејќи на таа станица и ги нема бескрајните ходници на коишто обично налетувам, туку скалите брзо водат кон целта, кон одредиштето како што велат во средствата на јавниот превоз, а на некои јазици - и кон судбината.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа можеби ќе не однесе кон целта.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Додека одеа кон целта веќе од срце, со душа та ги пееја стиховите „Ај повтори, избаци ме Аман, аман...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Важно беше да се извршуваат задачите и да се оди кон целта.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ние сме внатре во истрелано ѓуле и одиме неповратно право кон целта.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но се трудеше да не мисли на тоа, сиот напор, и умствен и физички, му беше насочен кон целта: да се фати со рацете за најголемиот раб на карпата и на раце да се крене на врвот на Орелска Чука.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа небаре е лилава ѕвезда предводница, Жеро Жерав леташе ии ме водеше кон целта, кон авантури за кои не знаев како ќе се завршат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Погледни ги, спијат со насмевка.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Жеро Жерав му се врати на својот пријател Водомар, зошто поверува дека овие двајца ќе те водат кон целта место него.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Жеро Жерав слета крај моите нозе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Она што ќе го заплетка некоја невнимателна жена не се размрсува тукутака.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со еден збор, бев уверен дека Кожинката многу сериозно ќе се зафати со случајов!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Воопшто не го обескуражува сознанието дека само една од патеките води кон целта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Целта на здружението е јасна: тероризам во уметноста, ширење на идиотизмот во културата, исмејување и засмејување, одгледување циркузанти за инфилтрација во врвните уметнички институции итн. (за поподробни информации околу здружението на творци љубители на идиотска уметност обратете се на адресата на Маргина.) Како мал прилог кон целите на здружението, и како некаков програмски почеток на неговото дејствување, објавуваме еден текст што се бави со идиотизмот претежно во тнр. западен културен круг, надевајќи се дека кон светскиот глобален фундус на идиотизам и ние ќе приложиме не баш безначаен дел.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
А којзнае дали и јас самиот си се разбирав во тие мигови, понесен од необјаснивата амбиција која ме водеше кон целта, без да ја сообразам со условите, одбраниот пат кој водеше кон нејзината реализација, последиците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но, признај, ти немаш белешка дека си му го предал на твојот шеф она што било во теглата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сета ваша големина значи била во довербата што сте ја имале кон целта што сакавте да ја постигнете!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Така зборуваше Игор Лозински, а тогаш во татковата свест проработуваше силниот систем на асоцијации: Зарем јагулите на долгиот пат, кога се оддалечуваа од Езерото во морињата, во длабините на океанот, нели го губеа надворешниот вид и гледаа и со внатрешниот вид кон целта, кон морето и родниот океан, а на враќање, кон Езерото на нивните предци. ,,Треба да си лишен од родната земја”, - му велеше во една друга прилика Игор Лозински на Татко, - ,,за да ја љубиш својата родна земја со неземска љубов.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Почувствувала дека е дојдено време да се насочи разговорот кон целта за која Клементина ја донела Ервехе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)