И дека единствената уметност е онаа што е создадена од љубов кон саканата жена.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Каде што престојував љубовта беше најпрогонуван порив Инаку за Одисеј боговите зар ќе смислеа Најзаобиколен пат кон саканата Пенелопа Реалноста е состојба на живот што си заминува А сонот е траг од копнежот што незнајно исчезнал Дали сме ние трагачи по реалноста престорена сон?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Дали беше толку потпрена на него, што одеше со затворени очи, или пак така полесно се чекори кон саканата цел.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)