Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

На бела чинија се наоѓаат пубични влакна, од пазувите и главата.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Со жилет ја разрежувам аортата. Во увото забивам голема шајка. Главата во должина ја сечам на два дела.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Зад мене сеќавам како шумоли реката што го дели Маказар на два дела и оттаму, преку, вчера се слушаше влечење на пила и ковање.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Познато е дека Истанбул е милионски град, со вонредно живописна панорама, со море кое завлегло во неговите пазуви, што широки и тесни улички и сокаци со мермерни куќи и облакодери и со дрвени куќарки, град кој лежи на два континента, каде што најрелјефно се оцртале европското и ориентот, град со џамии и цркви и еврејски синагоги, сараите на турските падишаси и султани, со споменици на едно блескаво богатство, на еден раскош и пропаѓање на една петвековна империја, која ја докрајчил стариот и изнемоштен старец - султанот Решад...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Познатата хемиска индустрија „Баер“, една од четирите производители на полиуретанот со светот, на два патнички брода на Рајна, веднаш до сајмиштето, имаше организирано изложба, која го носеше името „Визиона II“ и на која го имаше презентирано полиуретанот во сета своја функционалност.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тој беше во гимназијата одговорен по работата на литерарната дружина и надзирател на ученичкиот лист „Полет” што излегуваше повремено на два табака.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Се работи за жртва на еден, можеби и на два пиона, од четирите што ги има црниот.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тој излезе десетина метра напред со своите осум души и коњот и фати здрава пусија, оставајќи го Ќосото со коњот на два метра зад себе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Почнаа да се ѕверат низ честарот, погледнувајќи ги своите другари лево и десно, а селанецот го забележа Белчета во букашот, си ја поткаса долната муцка и подзина да викне, но во тој момент Толевци изрипаја од карпите со страшен натприроден вик и ги фрлија готовите бомби кон групите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Пајтонот стигна пред една жолта зграда на два ката.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Полицата висеше на посебни кабли кои се губеа во темнината зад сировиот сјај на два прастари рефлектори закачени над Подот.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Откако заврши баењето, Матновидецот му препорача на Здравко да дојде уште на два исцелителни третмана и срцето ќе му биде здраво ко коњ за трки.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Во гратчето го нарекоа Луда Мара, зашто знаеше и да им ги поплави дуќаните на занаетчиите и магазините на трговците, во чаршијата на двата брега од реката.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

8) Напишете две страни (или повеќе) некој драматичен исечок (дел од приказна), служејќи се со предмети, предели, временски состојби итн., за да ги истакнете особеностите на двата карактера, како и односите меѓу нив.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Најчесто едниот зборуваше на едниот јазик, а другиот на другиот, без да бидат свесни дека разговараат на два различни јазика.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Каква перверзија, на два животни круга. Скендер-бег тука, Скендер-бег таму.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Низ долината тече река. Таа ја сече месноста на две половини: лева и десна. Го дели овој мал свет на два брега.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Напредувајќи од една во друга просторија на двата ката на Палацо Граси, посетителите можеа да видат како пред нив идеите постепено се развиваат, движејќи се низ простори поделени меѓусебно не само со физички бариери - прегради, паравани, итн. - туку и со разликите во концепцијата, идеи што ја водеа еволуцијата на делата на Дишан низ неговите најважни и најкомплексни фази.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во намера да ја оствари оваа цел, изложбата не беше презентирана во линеарен, хронолошки манир, туку беше поделена на тематски сектори.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

И зашто бев мошне малечок го нацртав човекот на два дела, таков каков што беше, и со закрпени ланталони.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Составувањето на двата тунела создаде пат.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Тој не ја насетуваше во совршената взаемност на двата споени сада сеопфатната форма на духот на бесконечноста како ползи на работ на секоја капка време.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

2. На два километри од подножјето на Бигла, на надморска височина од 1700 метри е влашкото село Писодерион (Псодери).

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

„Сакате сега да ја видите Клара?,“ ме праша доктор Гете, кога влегов во неговата канцеларија во Гнездо.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А потоа, кога дознава за загинувањето на двата најстари од малите Густави, нема да може ни себеси да се разувери.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Однадвор Сарајот личеше на раскошна галија на два ката, со впечатлива фасада чиј двор го заплиснуваа далгите на морето, а стреите му ги надлетуваа морски галеби.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Во текот на два века српските кралеви присоединуваа кон српската држава византиски земји.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Линијата пак се појави. На два метри од пештерата, небото падна врз него.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Штом еднаш ќе отпочнеш да ги броиш типовите на феномени, ти си на погрешен пат, без оглед дали ќе запреш на еден или на два. okno.mk | Margina #1 [1994] 43

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

За првиот приватен театар во Бугарија „Ла Страда“, формиран уште пред петнаесетина години, се сетив деновиве кога во дневниот печат прочитав дека има иницијатива за формирање на два приватни театри во нашава Македонија.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Нашево државиче не излегува на две води, на две мориња, уште помалку на два океана.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Подоцна, многу подоцна, се чуло во Кукулино од некои кираџии дека се вратил оддалеку маж ѝ на Фиданка Кукникова и исекол поголема гранка од дуњата во дворот, ја исчистил од кора и ѝ ја измерил тежината со десната рака, бил висок, со светла коса и имал во торбите и дисагите што ги донел на маска секакво богатство; веднаш, со првата ноќ на неговиот втор живот во Лесново, ги спобркал сенките што се грчеле со машки воздишки околу неговата куќа сѐ додека не натерал тројца никаквеци да се напикаат во манастирот па тој таму без збор ја дигал и ја спуштал ластегарката поттикнуван од цел куп жени што дошле да ги собираат своите парталковци и да ги лекуваат дома од модрици и навреденост со толчен печен кромид во зејтин, потоа, по три или четири месеци, кога можело да се види дека прочуената убавица затруднела, попот знаел дека ќе остане без нова кошула, без нови чорапи и без куќа иако Доце Срменков му рекол дека ќе му купи нови опинци и, повторно облекувајќи ја везената кошула, отишол во некое штипско село по осамена вдовица со момченце од три години и со покуќнина што можела да се натовари на два магарешки коша, така било, селото се наполнило со доенчиња до првата протока на ракиските казани во сувите дни кога младите татковци се насмевнувале со модри усни кон Фиданкиниот маж од чија ластегарка сѐ уште накуцувал ситноглавиот Гавруш Пребонд но тој и порано со есенските 'рѓи чекорел под тешката облека со една здрвена нога од настинка и веќе се пеело, законите на Лесново или биле измислени заради дојденците или се заборавиле, и се кршел каменот по пештерите, впрочем и можело - на небото потрепетувале многу повеќе ѕвезди отколку што ги паметеле луѓето во тоа кратовско село.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А кога денот се прикраде пак во неговиот прозорец со онаа негова нерешителна виделина, во која будењето траеше долго, првото, што успеа да го открие, беше едно малечко, питомо главче, со две долги увца, кои по својата боја и по тоа како беа порастени многу потсетуваа на два листа од една мека тревка, што расте по висовите.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Е, токму на спојот на двата звука, тука блиску до соколааната, беше зборното место на Радица, матурантка во Економското училиште, и Роска, ученичка во Чевларското училиште.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ги пронајде двете загубени души што сплаварот ги беше оставил на спротивната страна. Ѝ остана уште да ги врзе двете откинати алки, да биде сведок на асоцијативното спојување на двата пловечки острови во водите на Власинското Езеро.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Помеѓу нив се протегнуваше невидлива оска и тие се зацврстуваа на двата краја на оската, за да ја зачуваат рамнотежата.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Двајцата загреани и спремни на два чекора напред, да не речам 100 проекти во визуелизација на вашата иднина, под претпоставка заедничка, со непристојни предлози од кои добиваш мигрена и висок притисок, и „цвикаторски“ карактерни особини.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А ова, последново, продолжува, училиштето е, исто на два ката и со визба, но со повеќе одаи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ете тогаш кога, додека сѐ уште доаѓаа на зимување во Петочка Вода, рано напролет, околу Ѓурѓовден, Ѓурчиновите момоци ќе го поделеа својот булук на два дела и машките јаганца и јаловиците ќе ги потераа, преку газилата на Црна, на пазар во Битола и во Солун, а женските и молзниците низ Чепиговски Мртвици, преку Даутица и Јакупица кон родната Мијачија, тоа навистина прилегаше на пролетно раскрилување.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Братството беше речиси хомогено. Компјутерот можеше да го користите на два начина.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Олцкаво вака. Можеш на два касаја да го изедеш.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Откако Бојана пропадна на два факултети, логично беше да се вработи во секретаријатот.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Десното рамо ѝ беше истетовирано: Златно-жолтата крива сабја грубо ја сечеше црвената роза на два дела.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Препознатлив знак им беше тоа што ноќе растураа летоци со втиснат амблем на два црни коњи во галоп на врвот на листот и со антирежимски пораки.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

„Добар ден“, грубо рече кралот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тој ја подели нарачката на стариот на два дела, и му дозволи да се извлече уште овој пат.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

До нив, како да се веќе под иловица, достасува ехо, двојно, на два јазика, но со иста смисла, нешто како ако ти е жал за мене , земи копач откопај ме.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Идејата на двата лика да направат мал речник на турцизми кои трајно ја запечатиле трагичната судбина на балканските народи, влијаејќи на нивниот менталитет, иако наликува на наивизмот со кој навидум Хермоген и Кратил кај Сократ расправаат за вистинитоста на имињата, станува магистрална филозофска идеја на овој одличен роман.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Со тоа, овој роман станува и роман- речник на балканското проклетство.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ги продолжија расправите како на бојно поле на двата јазика.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Прашањето на колективизмот, то ест, прашањето како да се организира комуникацијата и да се овозможи соживот на различни автономни поединци внатре во заедницата, може да се реши на два начина.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Во времињата кога беснееше фашизмот на двата брега на Езерото, останувајќи на некаква позитивна и спасоносна дистанца од режимите, Татко се нафати да ја врши адвокатската дејност. Се спасуваше, го спасуваше семејството бранејќи некој од некого.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Бев задоволен што го добивав благословот од легендарниот татко на нацијата, да служам во неговата земја, во зближувањето на двата народа.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Постоеја дури и организации, како што е Јуниорската антисекс лига, кои се залагаа за целосен целибат на двата пола.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Дворот од неколку квадратни метра, со разгрането стебло на кајсија во средината, крај кого наместо маса беше легната макара од кабел со неколку јасикови трупци наоколу прилагодени за седење, Ханка го делеше со осумдесетгодишниот пензионер од „Металски” Боро Симески кој по смртта на својата сопруга го продал станот во Тавталиџе, им ги поделил парите на двата сина, и се сместил во приземната барака со една соба и кујна, веднаш до нејзината.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Гласот на саатот ќе направам да се слуша на два саата одење од Скопје, му реков, а ќе направам тој да чука и а ла турка, и а ла франка.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Вели: „Се сеќаваш, погребната поворка кон гробиштата на Долнец, се смали на еден трактор и на два џипа...“

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Од браната натаму, погребната поворка кон гробиштата на Долнец, молкум се намали на еден трактор и на два џипа, едниот вилус, американски, со излижани гуми, и другиот лада, руски.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Музички илустрирала неколку документарни филмови, а е автор и на два мултумедијални перформанси.

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

А за да падне мостот во широкиот вир кога ќе сакаат, тие врзаа по една ортома на двата краја на мостот и двајца се решија да се скријат во густиот врбјак, та кога ќе се накачат напаѓачите, да ги тргнат ортомите, да се урне мостот со сите луѓе што ќе бидат на него и да се издават во вирот.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Или можеме директно кај него дома - тоа е на два чекора. Како претпочитате вие?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Па од пусти тикви дерман нема, сирота. На ден, на два котолот само го полни.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

XXIII Мајка својот живот на Балканот го делеше на два дела, јасно обележени од балканската географија и од балканската историја: на живот минат на едната страна од границата, во родната земја, и на живот минат на другата страна од границата, односно во туѓина.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Сфати: богословот се обидуваше да го прегази јазот што ги делеше и што ги оставаше на два блиски но неспоиви брега.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Не гледа, знае: пилата бавно ја двои коската на два дела.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Идеализмот го отфрли објективниот свет, но неговата формална логика не можеше да го замисли единството на два спротивни поима, нивното пораѓање и настанување еден од друг.

„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)

Воедно, се соочуваше со очекувањата на оваа одредена заедница на верници во Бетани Баптист, која тој приближно ја делеше на два табора.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Таа сметаше дека грабнувањето на двата стола е всушност најмалата казна што можела да ѝ се одреди на кафеаната со оглед на сите вознемирувачки ноќи што ни ги приредуваа гостите на овој локал.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

За ваквото гледање на двата случаи веројатно придонесуваше и чудната композиција на возот што татнеше низ мојата глава, а во таа композиција вагонот што го претставуваше случајот на Загорка Пеперутката го гледав сместен до оној во кој се наоѓаше исчезнувањето на братучедот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

1. Преобразби „Срцето ме влече да ги опеам преобразбите во други тела“,23 на Ѓаволот конецот намотан на макара да го замрсувам јазикот да го вртам вртоглаво на врвот врв да најдам во коцката, коцка-бесконечност во кругот, точка-вселена за габите легло, да го откријам -пред да пропеат првите петли- мистериозниот отпечаток, совршено обол божјата преса по европските полиња додека житото живее знак дава човекот да се прилагоди на чуда и да мисли низ чудеса небаре сѐ е од два краја составено на два раздвоено, непостојано хаос и космос секаде и секогаш отровен и неотровен свет двојници свет условно отворен на слобода пуштен за да биде поблиску до смртта најаве одошто теориски.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Мелодрама Не, доволни се двајца нема место за повеќе и кога би можеле да го измениме и кога праведно би го поделиле Имотов, секому на три, на два, на еден не би било исто ни делот, ни целоста ја имаме сите ние со празни раце ништо немаме штом пасијата стане посесија геометриска прогресија - хаос.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

КУРТА: Добро зошто си ваков? Нападно глуп, не фотогеничен и изобличен!

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

КРТОТ: Патор, патор ноџиња, пасла баба козици, на два рида високи, на два дола широки…

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Новата власт започна и со реквизиција, собираше месо, жито, маст, сирење; постави нов кмет и донесе нови мрежи за ловење риби и им ги раздели на рибарите да фаќаат што повеќе риба; власта ги пречекуваше рибарите и уловената риба ја делеше на два дела: еден за рибарите, друг за власта.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Таа му вети на својот иден маж дека никогаш повеќе нема ништо да украде.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но неколку години подоцна, кога се разведуваа, таа му рече дека кога биле кај златарот да купат венчални прстени, таа се издвоила за момент додека тој ја проценувал вредноста на двата прстени и незабележливо, земала еден рачен часовник. Оваа девојка беше голема убавица. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 185

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Некои племиња во Сибир трампаат неколку овци за една печурка amanita muscaria и ја користат како оргијско средство.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Доаѓаше од правецот на ходникот, каде што беше тоалетот.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Се паркиравме пред една голема бела куќа на два ката.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Свадбено патување (Американско - галичка верзија) На излезот од матичарот групна фотографија на два пријателски фудбалски тима и две-три надежни баскетџики кои скокаат за топка.

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

Со неа се предвидувала непосредна соработка на двата Главни штаба, со исклучок во оние делови на Европа што биле обележани за сојузничка инвазија и биле поделени на американска и на британска област на влијание.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Меѓутоа, договорот имал краток век.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Тоа можеме да го провериме на два начина.