Ја виде, на педесетина чекори, застаната, како дотогаш воопшто да не трчала, како да стоела отсекогаш тука, свртена кон него со грбот, расколебана, послезена подолу од својата посока, за сето време обѕрната.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Седнав крај летната тераса чии скали се спуштаа кон градината, на педесетина метри близу морето. Есента беше дамна во залез.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Фрли, дури кога успеа да дочека да го види тој огромен ѕвер, со онаа ужасна тврдоглава тупост во секое свое движење, со една таква тупа решеност, во тоа како беше насочена кон него, пред која како да не постоеше никаква можност за скршнување, за отстапување, со една тупост, со која таа би продолжила да иде право кон него и кога би била мртва, на тоа место, на педесетина чекори од него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога наближавме на педесетина метри пред окопите, една кртешница што ја штитеше нивната отстапница, за малку дрмон ќе ме направеше. 210
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)