на (предл.) - никого (зам.)

Та макар да прооди и со Биновите потери, таа не пукна на никого, па дури и на Пуловец.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во тие белешки беше сѐ верно и тој не можеше на никого да му замерува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Заколни ми се сега за очите дека нема на никого да му кажеш за оваа работа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ако веќе ништо не можам да сторам за татковината, си мислев, барем ќе го зачувам правото на својата слобода, ќе ú го обезбедам правото на својата литература да не служи на никого и на ништо, освен на самата себе.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И сѐ така: не обраќајќи внимание на никого и ништо, загледан вземи ќе се покаже и ќе одмине...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Како човек, терајќи си го животецот во собата во ефтин и нечист хотел во Париз, не личи на никого.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не ѝ светеше сонце на „плавушата“, што со табла на себеси, со испишана мака, пееше: „Македонско девојче, китка шарена Целото разграбано, малтретирано, Педофили слободно шетаат На никого не му сметаат...“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А другото што го зборувавме пред малку, за парите де, на никого ни половина збор.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ФЕЗЛИЕВ: Тоа дека никогаш на никого не сум му дозволил да ме прави будала; најмалку ќе ти дозволам тебе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Госпоѓо Христова, повлечете се во кујната. И не зборувајте му на никого ништо. Оставете го сево ова на мене.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ама толку го исплашил, што ги почекувал луѓето колку што се може и никогаш на никого рака не кревал.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)