на (предл.) - тебе (зам.)

Но можеби еден ден ќе ми се дигне на тебе!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Курто: Слушај, Дики! Ти си добар пикавец, иако не ги сакам пикавците толку многу!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој бурична во внатрешниот џеб од палтото и меѓу некои стуткани книжиња извади едно сликче и му го покажа на Коча, а в рака не му го даваше. - А? - Личи на тебе рече Кочо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А тој сака нежни девојки“. Мисли на тебе.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ајде, најди во себе некоја здрава жиличка пушти напролет некое листенце, па ќе долета кукавичката, ќе слета на тебе, и ајде - кукавица кука на зелена бука!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потајно улам на тебе, на твојата скришна насмевка, на твоите усни во кои заоѓа сонцето, улам на строгоста на твојот збор, на твојот рапав глас, улам на твојот поглед насочен како стрела кон сонцето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
На тебе улам, неправедна божице, што се оддалечи со мојот залез на твоите усни за да намножиш поколенија.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Во длапката е топло, и мириса на тебе.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
(Мала пауза.) Не веруваш? Тоа сосем личи на тебе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
На тебе голема севда фрлил.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Имаш најубави колена. Да, да, прво што забележав на тебе беа колената“, па моташ низ паметот кога си се прошетала во шорц пред него и си ја повлекуваш сукњата преку испакнатите, ’ко со вода полни примероци, и во чудо си.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А и ти на нив, па така ги знаеш цените на цел ред од твојата, а и од страната карши, солидарно помагаш во редењето на робата на комшијата, а и тој на тебе кога собираш како споулавен, ако дувне бура,а вазните се кршат наоколу.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Обратно треба да се одбира од оние со и без деца - подобри се оние многудетните зашто се навикнати на бучава, викотници и кавги, па полесно ќе се прилагодат на тебе во твоите „блескави“ моменти, кога се „продераваш“ за нешто за кое само денес си убедена дека е така, а веќе утре не се ни сеќаваш што била темата, поентата и поводот, а за причината ич да не правиме муабет.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Заборавил кој бил и заборавил дека лежи ранет од шрапнел на боиште и дека повикува - Константин доаѓа; му го шепоти Коранот на свој јазик и пак неизменет, со недвосмислено значење: Ако ја подадеш својата рака, кон мене да ме убиеш, јас не ќе кренам рака на тебе за да те убијам, од Алах, мој бог на светот, се плашам ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Да се гневни на тебе за нешта кои ги створила самата ситуација.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се сеќавам на тебе со коса собрана под сивата беретка, се сеќавам на рефлексијата на твоите високи монголски јагодици во излозите на древните дуќанчиња.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сендии, понекогаш се сеќавам на тебе во Хараxуку.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Видел, знае: многу нуди жена што упорно те потпрашува и сака да ископа нешто од тебе; и која постојано го држи погледот на тебе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Само пред тебе сум сигурна во себе... и не можам никому да се предадам како што се предавам на тебе...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Од онаа вечер не можам да престанам да мислам на тебе. Би сакал повторно да те видам.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Уште гроб му градиш и чест му држиш... Јас не давам раска да падне на тебе, а ти?!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Сите патишта ми биле препречени, мајко! - Знам - така било пишано - и на Ѕвезда моја, и на тебе - а од пишаното никогаш не можело да се избега - Знам, и тагата ти била чемерна - наживо жива рана те горела.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Денес, на заминување од Маврово, почуваствував една неопислива тага, секое камче таму потсетува на тебе, секоја тревичка, дрво, клупа, подрумот…, ми падна толку тешко на душата.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сѐ што сум постигнал во животот е благодарение на тебе…, тато, иако јас ти се спротивставував понекогаш и велев дека не си во право, длабоко во себе знаев дека, дека ти си во право и ги следев твоите совети.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ти налутен, го фрли термометарот во дувалото, при што тој експлодира како бомба, направи цеп во дувалото и започна да излегува лава, да разлетуваат светли парчиња на сите страни како огномет; парчињата паѓаа и на тебе, но ти обземен од радоста, ништо не чувствуваше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Грлото е на тебе Песната е во нас Запеј, запеј Караорман.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Америко, лична наша слико, ти надеждо, шансо и прилико, мајко, снао и мила невесто, ја на тебе мастурбирам често.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Овие се наши пријатели. Други пукаа на тебе.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Тие пукаа на мене...“ рече. Не пукаа тие на тебе му реков.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Вели: Имав добри намери во однос на вас. Посебно на тебе!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Шармот на невидливото ќе го опседне и тука навистина ќе наликува на тебе;  ќе пребарува по писмата, песните, интервјуата ќе разговара со современиците, преживеаните ќе ги препрочитува нивните мемоари и дневници ќе гази по рабовите ќе се загледува де на лево - де на десно одржувајќи рамнотежа за да стигне до крајот  со непрестан зазор да не би да падне некаде на полпат како тебе. 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
- Бидејќи, еве гледам, твоите играчки се тврди за забите на моите мечиња, значи не се јадат, продолжи си го патот и другпат не поминувај одовде, оти јас немам многу доверба во оние што личат на тебе!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Се разбудив со долгата ти коса замотана околу вратот а сѐ уште мирисаше на босилек и на тебе мирисаше, залепена кожа врз мојата под чаршавите од кожурот на утрото-во собата со црвени барокни завеси;
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Излези – влези, сѐ на тебе се сопнуваме. Ќе умреш ако си одиме.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
идат сега полицајците на Јанис Метаксас и ти дежураат пред устата, под ушите, не смееш ни кучето со свои зборови да го повабиш, ни козата да ја искараш, оти не им зборуваш грчки, ти велат, моето куче не знае грчки, им велиш, мојата коза не разбира, полицајците и оддалеку знаат на кој јазик зборуваш, по отворањето на устата знаат и идат право на тебе и во отворената уста ти плукаат и после ти ги кршат забите и ги бришат словенските букви од црквите и од гробовите,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И на тебе да му се види убавината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ме нацрпува и ме крева в раце Горачинов и ко невеста ме внесува во кабината, да не сум ти тешка, му велам, чевлите ти се тешки, ми вели Горачинов, тоа е најтешкото на тебе, ми вели, а пред вратата аплаудираат и Силјан Лилјаков и Филип Хаџиевски и Ристо Коларов и Лазор Рогожаров, што ќе правиме ако нѐ разделат, му велам на Горачинов, ништо, вели тој, в затвор не можам да те изневерам, а на бесилка уште помалку, ми вели и ме легнува на креветот, којзнае дали ќе ме сакаш после, му велам, којзнае дали ќе можеш да ме сакаш,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да нема ништо суво на тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се чека уште на тебе, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)