Зборовите параа срце на тие што таму собрани беа, а само утехата стои пред кутрата мајка ко стена, болката неа ја скрши.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Но господ на робјето виде од вишното небо колкав е нивниот ужас, и нададе уши стенчивиот глас да го слушне - плачот на тие што служат.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Мислите што ги имаше додека беше буден се однесуваа главно на тие соништа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- Туку доста си персиравме еден на друг, време е да минеме на ти... - Се сложувам.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Може ли во овој миг да минеме на пер ту? - Молам? - Да престанеме со персирање и да минеме на ти. - Океј! Договорено.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Да, ќе ти кажам. - Намерно премина на ти.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Дно? Но можев да сум и весела пена на тие води.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сѐ уште го гледам: претепан, со крв што од носот му се слеваше во устата, со нога што ја влечеше, зад себе, оти Фисот го беше претепал како никој, Бога го беше отепал во него, заради есејот со кој Лудвик стана херој кога се смени власта; но тој, како што ви е познато, не наседна на тие „партиски финти“, како што ги нарекуваше, и иако му нудеа место во новата власт, тој не се огласи.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Така аскетскиот арсенал на тие парадокси, забележан во старите елејски учења и одредени во схоластичките примери за Ахил и желката и Лакот и стрелата, денес можеме да го збогатиме и со новиот технолошки пример...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Претходно со ЗОК од 1989 година, интерните акции се продаваа со попуст од 30% од нивната номинална вредност, зголемен за 1% за секоја година на работење во претпријатието, со тоа што вкупниот попуст не можеше да биде поголем од 70% од номиналната вредност на тие интерни акции (чл. 1c, ЗОК/89).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Фрли го што подалеку, натфрли го
јадливо, разјадливо
- не плукај, подголтни -
да нема мера расцепот
во овој расчепен разговор
јаз-говор, јас-говор
пред овој исплазен јазик
при таа жега во умот
нишан на нишан
јас на ти.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Дека на никој жив нема да му кажеш на што ќе работиш и како ќе работиш?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
„Ако дојдеш кај мене“, рече инженерот, веднаш преминувајќи на ти, „ќе заработуваш трипати повеќе од тоа“. И, јас прифатив.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)