на (предл.) - автомобил (имн.)

Трговскиот центар на Келн е цел град за себе, зашто по неговите улици е забрането движење на авотмобили, освен на оние од брза помош и од полицијата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Реката на автомобили која се движи кон морските магистрали и натаму тече, во најмала рака како пред нас да е летото.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Париското метро е најбрзото превозно средство, зашто преголемиот број на автомобили толку многу ги задушува улиците, особено главните сообраќајни артерии, што во определени часови од денот оваа река од коли просто лази, додека истоврмено под земјата, низ безброј испреплеткани лавиринти и тунели, се движат електрични возови со кои побрзо се доаѓа до целта отколку со најлуксузните и најбрзите автомобили.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Познавачите на срцето на автомобилите ги советувале да возат и само да возат оти застанувањето може да ги одвои од патот и од зацртаната цел.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Брзината на автомобилот за час ни фрла пред очи куп убави и непознати нешта, а потоа уште побрзо ги брише. Како некоја волшебна гума...
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Во секојдневните претпладневни звуци што го огласуваат животот во планината: црцорот на штурците и скакулците, брмчењето на пчелите и мувите, повременото шепотење на кориите низ кои мрзеливо се провлекуваше утринското свежо ветре, ѕвонежот на невидливите стада, - Бојан насети и брчење на автомобил.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа кратко разговараше со шоферот на автомобилот кој пак беше многу вознемирен, многу брзаше и сакаше веднаш да им се оддолжи на дамите за немилиот настан со мала парична надокнада.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Шумот на блиската река не се слуша, буката на автомобилите и детските гласови, под липите расцветани и дивите маслини...
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Пустина во која култот на автомобилите, вискито и мразот се одвива секојдневно: феномен на леснотијата покрај фаталноста на пустината.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Било многу различно дали си продаден или купен. Немало купени души.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
А има орди со терсене табиети, како што на секое ветробранско стакло на автомобилите има птичја гнаска.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ама од каде се парите за другите делови на автомобилот!“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го чувам неговото пусулче. Еден вид признаница, дека реквирираниот автомобил, форд 35та, лично го рекверирал од сопственикот Семјон Иванович, за потребите на неговата единица, и дека на сопственикот на автомобилот, истоименуваниот, му го отстапил својот коњ, за да може да се врати дома.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Гледаш богати, прекрасна трампа на автомобил за коњ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Патуваме кон исток. Покрај прозорецот на автомобилот протрчуваат стотици села, ридови, дрвја.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Брзината на автомобилот за час ни фрла пред очи куп убави и непознати нешта, а потоа уште побрзо ги брише. Како некоја волшебна гума...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Од тој ден, секогаш кога се возиме некаде, Весна постојано гледа низ прозорецот на автомобилот и бара убаво место, со убава вода каде ќе изградиме чешма за жедните.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)