на (предл.) - година (имн.)

Тој би требал да биде прогласен за тапа на годината, а не јас!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со овој твој мизерен дух не би можел да завршиш ни трето одделение!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За своите книги, тој ги има добиено наградите 11 Октомври, Рациново признание, Печалбарска повелба, Ванчо Николески и наградата Роман на годината за романот “Бунар“, номиниран и за меѓународната награда Балканика во 2002.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Што имаат Холанѓаните? Воденици? Лалиња?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
•Филмот доби еден „Оскар”, зарем не? •Хичкок: „Да, за најдобар филм на годината.” •Тоа е единствен „Оскар” што сте го добиле? •Хичкок: „Јас никогаш не сум добил Оскар.” •Но, сепак, тој за Ребека.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И по тие ружи, што ги надвишуваа тарабите, и од кои некоја секогаш цветаше, можеше да се распознае нивната куќа во секое доба на годината.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Меѓутоа, трипати поголем од плодот е трнот на трненката, кој е на штрек во сите сезони на годината и ја брани грмушката, било таа да фрла ластари или да држи плодови, сѐ додека не го замени нова генерација со истите бодежи од бајонети.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Позитивни промени, пак, се следниве две: прво, укинувањето на ограничувањето на правото на штрајк на воените лица и цивилните лица на служба во АРМ на најмногу еднаш во текот на годината и, второ, стекнувањето со право на плата за време на штрајк на јавните и судските службеници.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Размислувањата за машката хомосексуалност како културна практика постојано еволуираа во текот на годините додека го предавав.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, многу е избришано, бледо, зашто човековото паметење, со текот на годините, е измамливо, понекогаш несигурно, сомнително... иако е пренатегнато и преоптоварено со спомени, кои полека исчезнуваат, одумираат, времето ги испива, ги исцедува и смрачува, ама и покрај тоа нешто останува длабоко врежано и тешко се брише, не се кине и не се откорнува...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ми се чини оти успеав да ѝ го насликам записот на годините врз лицето, сјајот на самотноста, тишината со која таа разговара со рибите во езерото, гласот со кој ги довикува пилињата и кутрињата, жужалците и светулките...
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ме погледна зачудено Масим, синот на стрико Бојан, ја подотвори устата во чудо, ги ококори очите и прекорно ми рече: Какво писмо ти пратил татко, кога тој почина пред една година во Домот за старци во Катланово, го погребавме по сите обичаи на градските гробишта, му правевеме помен на четириесеттиот ден и парастос на годината од умирањето?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Дигаат глава кутрите кон прозорците“, како што би рекол Цанкар во својата „Повест за мајката“, облиени во сјајот на јаркото сонце и ги листаат страниците од календарите на годините што поминале.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Му го подавам весникот на постариот зашто тој ќе му ги прочита сите некролози на другарчето од собата карши, со посебен акцент на годината на раѓање, за да му докаже дека: „Ето, и млаѓи одлазе!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ни со минувањето на годините, луѓето, во света на Ибраим Ибраим, не го губеле вистинското значење и биле и останале за него носители на едно време и, во тоа време, на некој настан, неповторлив за никого и нигде. Никогаш.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Никој не можеше да поверува дека ова навидум банално прашање за османскотурскиот јазик на баба Хазбије во семејството што го одгледа и подигна, со текот на годините нема да престане да нѐ следи во текот на долгите години во туѓина, Татко посебно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Баксузот таков се родил, угурсузот е негова надградба, а се станува намќор во текот на годините.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Угурсузот е уште и ќерата со баксуз касмет!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таков потег, направен навремено, би ми донел мерка притвор во Дом за малолетничка деликвенција, каде што, заради жешкиот заплет, сигурно ќе станев лице на годината, макар и да не стекнам образование.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Но имајќи го предвид она што Богуле во текот на годината одвреме-навреме извонредно ќе го кажеше - му одредуваше општа оценка: многу добра.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се множеше од ден на ден, од година на година и се надеваше белки тоа множење ќе ѝ овозможи еден ден да го симне својот товар од грбот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Само така можев да си ја повратам таа нејзина близина, да го обновам детството во себе кое, поради неа, никогаш не ме напушташе, но чиј интензитет се смалуваше со текот на годините.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За вдишувањето на годините по раѓањето За заминувањето пред облакот пчели За ноќта обесена на прозорецот За модрите движења во огледалото (остаток од бујатото растење) За животот во мртвата природа - Книга на животот За отвореното писмо со зарипнат глас За меурот во зелениот аквариум За пропуштените луѓе во бескрајот За полиците на кои се задава коњица (фрагмент од непрочитаниот роман) За животот на жртвата во темелот - Книга на животот За студените светови во мртвороденото Јас За узурпација на просторот за летање За сенката што оспорува и простува За мониторот што емитува срце (интермецо на илузијата во траење) За животот претпоставен од живите - Книга за животот
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
На крајот настапуваше тежеста на годините. Животот изоден, а соништата докрај нереализирани.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Па и здравјето не му било добро и на годината легнал болен.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
На годината беговите го натерале аргат да им биде, иако тој собрал некоја пара да си купи некое нивче.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тоа место уште во почетокот на годината му го определи учителот.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во ова време на годината мразот е најдебел.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Мажот, да не му се опчади, ја остави на годината откако го купија анот и така таа од Велика стана Чакарвелика, ќерка ѝ се омажи во некое село, а синот еве четири години служеше нечија војска.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Новата година за прв пат се приближуваше со поинакво значење, не за да донесе нови непознати страдања, туку да влезе во убавото малечко главче на Пеличка дека еднаш откако ќе изминат триста и шеесет и пет дена се менува бројот на годините со тоа што на претходната додаваме уште една.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не, и ако отидеш кога узреат маслините и од глувото пристаниште првиот кораб крене, ако сетиш некогаш во бурјанот на годините како се исчезнува и полека вене.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Само стариот даб сѐ така го чувствуваше теретот на годините и беше тажен.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)