на (предл.) - госпоѓа (имн.)

Автобусот каснеше десет минути. Задоволна и уморна седнав на клупата и запалив цигара. Ѝ заблагодарив на госпоѓата што ми ги причува торбите.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А за Евелин случајно разбраав. Едно утро штотуку сакав да влезам во дневната соба кога го чув нималку пријатниот глас на госпоѓа Изабел.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Го слушнав шепотењето на госпоѓата која седедше до мене и патуваше за Венеција - И вие изгледа не можете да спиете како и јас.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И добро поднесувам, зашто сама сум меѓу оние бесмислени луѓе и не очајувам толку.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека јас дома аргатувам, Господ би знаел, ти си бил долу во продавницата, нудејќи им друштво на госпоѓите што таму влегуваат и излегуваат.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Бакнеж на госпоѓата Регулес, чај на момчето на Ривасови и се воздржувам за да издржам однатре.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Погледот на госпоѓа Мариела беше продорен и испитувачки.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Бабата ја подава својата карта, наводно не стигнала да ја поништи, „разбијачот” го поткинува, полн со разбирање за тешко подвижноста и габаритот на госпоѓата во години... а таа под рака му ја подава на дедото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)