Стравот е посилно чувство од надежта, сомнежот ја нагризува свеста зошто луѓето ја изгубија и се отуѓија од верата, а и заборавија дека љубовта е причина за сѐ.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Настапува супрематијата на апатија и мизантропија, ригидност во покажувањето на емоции и рустични груби чувства во катадневната хиперболична, токсична, сурова реалност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
И од тој најширок спектар на емоции во една референтна рамка или основна архитектура на менталниот живот во чии темели се посветеноста, чесноста, лојалноста, грижата, одговорноста, самодовербата, сочувството, љубезноста, трпението, трудољубивоста, смирението, воздржаноста, хармонијата денес како да е отсечена сиопсата, врската со емоционалните центри во мозокот со што се предизвикува хаос во процесите за расудување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Многу зборови кои не кажуваат ништо, искористија тишината и љубиме, како да си на двеилјади метри надморска височина каде нашите тела ќе се сплотат со хармонијата на просторот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Драматичен излив на емоции кои постојат и се случуваат, рефлектирајќи ја импресијата и доживувањата од делициозните дарови на копнежите и страста низ една прочистена оптика.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Гледав со очите вперени кон него, а звуците од оргулите ме разбрануваа и предизвикаа кај мене невиден набој на емоции.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Наместо да се радувам јас липав и ги лачев сите емоции од претходно како тоа да ми дојде соодветен изговор за изливот на емоции.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тука следеше малку размена на емоции и страст.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Ваквото намалување на влијанието на недостижноста врз стабилноста на емоциите, веројатно, нѐ правеше потврди и посилни одвнатре.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Во изливот на емоциите останале забележани само оние кои отишле најдалеку во чујноста.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Во разигран поглед на младичот со сини очи, го открив она што одамна не сум го видела... ниту почувствувала тој еруптивен смок на емоции..
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Својствата на музиката
му се спротивставува
на календарското време
и начин на живеење;
сѐ подредува на себеси;
од еден и еден прави
еден човек;
не ја злоупотребува искреноста;
ја ублажува сличноста
меѓу несреќата и страста;
ја збогатува крвната слика
на емоциите;
луѓето ги дели по слухот;
процес е кој трае
без оглед на злосторствата
исчезнувањата, паѓањата
во неа емигрираат
немуштиот јазик
и душите
потребни ѝ се помошни средства
луѓе и тишина;
се нуди
во најразлични изведби;
предизвикува природни феномени
затемнување на сонцето
на љубовта, рамноденица
труење со хармонија
музиката е без предрасуди
не озборува, не осудува
избезумува
те заведува, те заведува
и кога си во нејзини раце
те остава сам, со себе.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не, не смее да им се препушти на емоциите!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)