Врвот на стапчето, со кое генералот ги покажуваше на картата позициите на двете војски, се задржа на крајниот северен дел од тесниот простор, на кој беа концентрирани силите на ДАГ.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Рада го започна отворањето на картите со една долга длабока воздишка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Нападот и откривањето на картите планираше да го направи кога ќе има најмногу „публика“.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Никогаш Демијан не сретнал Ром во животот, ништо не знае за нивниот танц и нивната музика, ништо не знае за балканските ритми, никогаш не бил во Европа ниту пак знае мојата земја на карта да ја покаже...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
На картите со молив, одвај видливо, беа внесени правците на патувањата, бројки што означуваа растојанија и други што означуваа дати.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
А народот ќе оди таму каде што ќе помине моливот на картата...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Јас во тој период во Скопје работев во Македонската авиокомпанија и имав право на карти со голем попуст, но на листа на чекање.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Подоцна Александра му кажа дека на тоа инсистирал претседателот на општината, заради поголем пропаганден ефект – глупаво би било да снимаат во некое местенце што го нема на картата на Европа.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Пред школото врвеше патот, сум го одбележал на картата, широко џаде што доаѓаше од градот Б . преку Црноечката долина и, врвејќи низ Долнец, заминуваше нагоре кон Стрелеско.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
И играњето на окото и јадењето на носот и губењето на карти.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се наведнав и се сетив на Циганката што ми гледаше на карти: ,Ај, нека се гледа и за куќа и за среќа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Имајќи предвид дека САД уште биле надвор од воениот конфликт, нивната инволвираност во европската војна се сведувала само на "прикриена воена помош" на Велика Британија36 и на празни и неубедливи политички ветувања, за разлика од конретните и убедливи политички ветувања на нацистичка Германија, која играла на картата на ревизионизмот, којшто биле присутен во некои балканските држави што останале незадоволни од Версајскиот мировен договор.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
ФОРМИРАЊЕТО И АКТИВНОСТА НА АМЕРИКАНСКАТА РАЗУЗНАВАЧКАТА СЛУЖБА (ОСС)
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Замерувајќи им на американските новинари што речиси сите "Титовите партизани ги нарекуваат комунисти", Луис Адамиќ ќе истакне: "Значи ли дека и Черчил е комунист, зашто на роденденот на Вашингтон, т.е. пред една недела, се изразуваше за Тито многу воодушевено.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Луис Адамиќ, по повод говорот на Черчил, на ручекот на Редакцијата на весникот „Њујорк Хералд трибјун“, одржан на 7 март 1944 година, апелирал до американските новинари и до политичката јавност да ѝ се погледне еднаш на вистината в очи, бидејќи и самиот тој, како Американец, повеќе бил загрижен за Америка што нема доволно сили за да престане да „игра на картата на европската реакција“ и што Американците „не се веќе далековиди“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Колумбо, од друга страна, бил мошне неуспешен управувач со откриените колонии.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Според Енциклопедијата Колумбија: „Историчарите со векови расправаа за неговата вештина на морепловец, но неодамна беше докажано дека Колумбо бил ненадминат во вештината на приближно одредување на положбата на бродот на картата и во пронаоѓањето на патишта низ непознатите мориња”.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ако заведувањето игра на картата на претчувствување на она што во другиот останува вечно тајно за него самиот, на она што никогаш нема да го дознаам за него и што сепак ме влече како тајна, тогаш веќе не останува многу слободен простор за заведување, бидејќи денес другиот веќе нема многу тајни ни за самиот себе.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Дури и во оние часови кога наполно згаснува петербуршкото сиво небо и целото чиновничко племе се најало и завршило со ручекот, кој како можел, во сообразност со платата што ја добива и со сопствената желба, кога сите веќе се одмориле од канцелариското чкрипење, трчање, од својата и туѓата работа и од сѐ она што доброволно, дури и повеќе отколку што е потребно, си го поставува никогаш несмирливиот човек – кога чиновниците брзаат да се препуштат на уживање во преостанатото време: кој, од поиницијативните, брза в театар, кој в град, да го потроши времето за да се изнагледа секакви шапчиња; кој на вечеринка – да го потроши на комплименти на некоја згодна девојка, ѕвезда на неголемиот чиновнички круг; кој, и тоа се случува најчесто, оди едноставно кај сличен на себе на четвртиот или на третиот кат, во две помали соби со претсобје или кујна и со некакви модерни претензии, ламба или некој друг предмет, што чинел големи жртви, лишување од ручеци, од излегувања, – со еден збор, дури и во тоа време, кога сите чиновници се губат по малите станови на своите пријатели за да поиграат бурен вист, сркајќи чај со евтини кекси, повлекувајќи чад од долгите чибуци, раскажувајќи за време на поделбата на картите, некаква интрига што стигнала од високото општество, од коешто никогаш и во никаква состојба рускиот човек не може да се откаже, или, дури кога нема за што да се зборува, прераскажувајќи ја вечната анегдота за командантот, кому дошле да му кажат дека му е потсечена опашката на коњот од споменикот на Фалконе, – со еден збор, дури и тогаш кога сите се трудат да се забавуваат, – Акакиј Акакиевич не ѝ се предаваше на никаква забава.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Новиот во играта обично сака да го збуни противникот со тоа што ќе зададе имиња испишани со најситни букви; но искусниот играч избира зборови со големи букви што се протегаат од едниот до другиот крај на картата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)