Прости ми што во замокот од мојата душа само гостинки чесни примам, останатите, останатите со лажен сјај, мат нијансирани, во споменарот на лудоста, по мостот каде стража нема, сите се исти минувачи...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Пред мугрите на педесеттите години, нашето писмо испратено до италијанската стоковна куќа Ла Ринашенте, претставуваше неверојатен чин на храброст, но и на лудост, на голема илузија дека писмото ќе стигне на крајната адреса и дека, на крајот, каталогот ќе заврши во рацете на Мајка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)