на (предл.) - мака (имн.)

Човекот како да сака да и олесни на сопствената болка и на маката што ја влече со себе, ги повторува и ги преповторува зборовите на старичката и, тврдо газејќи напред, не свртува опул зад себе.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Ќе го ставам на мака твојот витален орган“, ми велеше Ема Ендековска низ лесен кикот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Убавина на маката. Вечноста на творечката прелага. ... Зошто сево ова?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Како и на секој Јов, најден на мака, ќе му се прикраде како змија мудриот пријател кој ќе почне да го советува да се мавне од „глувчешкото пријателство“ зашто, како што се случувало, и тој можел да се глувчоса.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
За врв на мака тие ја сметаат физичката работа, а умствената, бидејќи не ја разбираат и не ги мачела, ја сметаат за лешкарење.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
БОЖИН: Е, за нас, што работиме, е бистрава водичка, а чорбаџи Аранѓел ќе го пие виното.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЗАФИР: Бездушници, убијци! Печалат на маката наша!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Зарем тој ќе ме остави мене на мака! — Никогаш!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Биди со нас во тешките часови на мака и тага, на колебливост и исплашеност и направи ги нашите солзи и страдања полесни.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И јас да сум на нивно место, - си велеше, - да ме будат страшни соништа во кои арамијата ми виснал над глава со нож в раце готов да ме заколе, да гладувам, зашто она што го имам ми го собира некој со помошта на еден јатак , да ми ги грабне некој со крвава пот спечалените пари, да молам да го дадам аманетот на најмилиот од куќата како што беа оние пет лири на татка ѝ на Трајанка, да морам да се посрамам како татка му на Пецета, зашто некој, кога сум бил на мака, ме одделил од најмилото, а јас сега не можам да му го вратам, та и мене да ми се случува сето тоа, - и јас не ќе можам да го здржам бесот, па макар сто пати знаел дека јатакот е јатак, а неговото внуче негово внуче, кое можеби ништо не знае.“
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Најдо помисли и вака му одговори: - Навистина на мака си, ма си изел што не се јаде и сега ќе тргаш!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Не вели така, Велико, вели Јоше Свирачот, некои само на маката свират.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)