на (предл.) - насмевка (имн.)

А тогаш намуртеното лице ненадејно се рашири во нешто што можеше да биде почеток на насмевка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Доброутро, спанко! Повторно ме плашиш. Томо само ја развлече устата во нешто што требаше да личи на насмевка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дело ограничено со една тромава естетика, производ на една уметност на најмало напрегнување, творба на една епоха на низок водостој и слаб проток, што би била состојбата во која се најдоа уметноста и естетиката во вторава половина на дваесетиот век; тоа дело го претставува одговорот на уметникот на оној став на публиката кој тежнее еден Лоеонардов портрет да биде преобразен во „ла Gioconda” - т.е., во нешто повеќе од едно дело, во некакво над- дело, во едно пренапрегнато дело, мит, амблем на секое уметничко дело - толку упорно присутна во своето самољубие, што и кога веќе не ја гледаме, нејзината насмевка, што наликува на насмевката на Carrol-овата мачка, не престанува да нѐ прогонува, дури ни тогаш кога сликата исчезнала.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Дури и навестувањето на насмевката кога таа вели: „Со што можам да ве послужам, господине?“
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но, најпосле, ние се обидуваме да ги примениме модерните сфаќања на личност која, за мене, е вистинска хероина на викторијанското време.” •Дали сте задоволни од Ребека? •Хичкок: „Тоа не е Хичкоков филм.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Пречкртај ги. Порамни ги краевите на насмевката и закопчај го погледот.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Дури и облеката на љубопитникот му ја знаев. И натрапливоста. И додворливоста на насмевката..
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Колку грешки во текот на денот можеш да сториш а да не си ја загрозиш иднината? - го прашав Господ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кое е твоето оправдување за отсуството на насмевката кога ме гледаш?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Секој ден, Поетот, пред да излезе од празната одаја за која тврди дека е сцена на величествените собири на зборовите, извршува најдетална смотра на состојбата на лицето, на насмевката, и на сите делови од облеката (и покрај обичноста што веќе е спомната како карактеристика на неговото однесување).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Колегата Вртанов и понатаму беше потонат во хартиите но околу неговите усни кружеше злочестото облаче на насмевката што јас веднаш можев да ја сместам помеѓу оние, одмаздничките.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Речиси при секој збор внимавав на своите гестови; дури и на насмевката.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не само што го познавам туку и го чувствувам јазикот на мимиката; ги толкувам значењата на движењата на рацете; можам да одгатнам и понешто од прошетките на насмевката по ридовите и по долините на лицето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тој со занес зборува за топлите дланки на Ана, (топли како најслатко печено), за непостојаните форми на тестото во нејзините прсти; за нејзината насмевка и одразот на насмевкава врз надворешниот изглед на пицата; за состојките додадени на тестото што наеднаш ги губат посебностите во корист на целината.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)