на (предл.) - непозната (имн.)

Шепот на непознати чекори и лаги за минатото кое веќе го нема.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ја наведнав главата. Бев дете фатено со списание разголени фотографии, но на тие фотографии, беше моето сопствено тело, ишарано од пламењата и лепливо од јазиците на непознати дебели полицајци.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Но секогаш кога се приближуваше со чунот полн риба до контролорите кои требаше да му го земат десетокот за еминот, нему му доаѓаа пред очи некакви чудни слики на непознати места, некакви други рибници каде што тој ловеше сам во свој далјан, некакви други брегови и весла што со леснотија на крилја го цепеа среброто на водата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И сѐ почесто се разбудувал наутро на непознати места, еднаш дури и со нога над јама со четири волчи младенчиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Скрбеше над себе. И мене грлото ми се стегаше.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И пак сонував, сега зелена гнилост на глуждести дабја и зелени костури на непознати животни меѓу шилести камења и во дувла: во отворените челусти танки црви ги дупчеа потемнетите јазици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но ноќе станувал и чекорел по врвици на измислен свет, лесен и благословен во споулавеноста, ослободен од мисла и од земни тегоби.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Песната, полна со љубовен дерт, пееше за љубовта на зрел маж кон девојка што свири на ут, таа ориентална лаута, во еден кафѐ-шантан од истиот овој град, кој тогаш, ги пречека со својата медитеранска топлина, ориентална страст и егзотична насмевка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ја препознаваа само страста во песните изведувани на непознати инструменти. Утови, дајриња, кануни, баглами, меланхолични чалгии...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Брацо Димитријевиќ „Намерата ми беше да создадам еден контра-модел и да предложам контра-став на постојната, доминантна мисла“, вели Брацо Димитријевиќ (р. 1948 година, Сараево, поранешна Југославија)140 за неговата серија Случајни минувачи.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Почнувајќи од 1971 година, со Случајни минувачи кои ги сретнав во 13:15, 16:23 и 18:11 во Загреб, што се состои од серија фотографии на минувачи снимени во наведените времиња, зголемени на 2x3м и закачени на централната фасада од главниот плоштад во Загреб, Димитријевиќ изложува џиновски фото-портрети на непознати лица кои ги сретнал случајно, на јавни места и во формат што обично се поврзува со рекламирањето и политичката иконографија - како билборди, на автобуси, во метроа, на фасади од згради, итн.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)