на (предл.) - нишан (имн.)

Не смееја да се качат на коњите, за да не бидат на нишан...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во тие времиња ако беше земен на нишан, сигурно ќе те погодеа, зашто не се знаеше кој сѐ нѐ стрела, кој поради себе, кој поради козите, кој поради кариерата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога стигнала забраната, прво тоа било земено на нишан. Седумнаесет кози! Идела комисијата и секој ден уништувала по една коза.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
што се случи Што се случи Та денес мислам На соколот и пленот На нишанот И на Оловото?
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Секој си зеде на нишан по еден и - чекаше. Градите се напинаа до распукнување. Не може веќе да се издржи...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Сега!“ реши Бојан, па го запре здивот, ја фати најблиската ѕверка на нишан и храбро го повлече чкрапалото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Тука се пикнавме во ровови и бункери и на тој начин постојано бевме на нишан.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И погодив, Се накострешија, посинеа од јад, се назабија Оние кои постојано ме држеа на нишан.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Имајте го Младичот постојано на нишан и ако ви се види макар што сомнително удрете со сите куршуми во него, макар и не го убиле Ѓорчета.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Најпосле го имаше на нишанот токму по средината меѓу неговите две матно разгорени очи. Повлече, не очекувајќи ништо друго, ништо ново.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И не настрадуваа само житјата и бавчите, туку и овчарските кучиња: ќе се здавеше некој овчарски пес со нивните, со `ртките и со загарите, а тие ќе го земаа на нишан со пушката и наместо мртов ќе го оставеа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во секој таков лов, по неколку кучиња од жителите на Потковицата бидуваа убиени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тие, Бугарите, го зеле на нишан и со топ го гаѓаат. Си го проверуваат нишанот, нишанџијата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но и тоа стоеше држејќи ја на нишан.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Прв на нишан беше зборот инает, преземен, на турски inat, од арапско потекло (на арапски inayetçi, на турски), присутен скоро во сите балкански јазици речиси во ист облик (inati на новогрчки, хинает на бугарски, inat на романски, на албански, на српски јазик итн.).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски овој турцизам од арапско потекло го наоѓаше во балканските јазици и многубројните дијалекти со речиси константна семантичка основа, но и со дополнителни значења коишто се надоврзуваа на основното, не можејќи да имаат таква функција во придружните значења.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се знаеше, татенцето го имаше земено на нишан и во овој случај ништо не можеше да му се приговори, проклет да бидам, сакаше да направи човек од Кејтеновиот син.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Проклет да си, црна богињо, срам да ти биде, слабото, несилно врапченце што си го зела на нишан, што твоите смртоносни стрели, отровни, титански си ги пуштила во малечките, слаби гради.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Најмногу на нишан му беше Француската граѓанска револуција од 1789 година, кога самиот во животот се соочи со Младотурската револуција, на 23 јули 1908 година, започната од ресенчанецот Нијази-бег, а подоцна и со Револуцијата на Мустафа Кемал и неговиот вујко Али Фетхи, тој како да започна да го менува мислењето за револуциите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мечка која има мечиња не излегува лесно на нишан...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Јагулче Дримски многумина ги знаеше. На нишан ги имаше. Ако затребаше... Ама нејсе...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Фрли го што подалеку, натфрли го јадливо, разјадливо - не плукај, подголтни - да нема мера расцепот во овој расчепен разговор јаз-говор, јас-говор пред овој исплазен јазик при таа жега во умот нишан на нишан јас на ти.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Затоа и атеистите од романите на Достоевски, излегувајќи од потсвеста во борбата со Бога, посегнаа по црковните сакрални објекти, на нишан беа иконите, фреските...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Додека чекорев низ темните коридори на Атеистичкиот музеј, како во вистинско подземје на потиснатиот дух на народот, ми се наложуваше во различни изблици прашањето – за толерантноста на Албанците низ троверјето кое овде во Атеистичкиот музеј беше на нишан.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не случајно на нишан на стратезите на комунистичките идеи беше апокалипсата, визијата од светите книги за крајот на човештвото, историјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тој како да забораваше и на специјалните директиви што ги имаше за темелно „перење на нашите мозоци“, посебно на непокорните сонародници, меѓу кои јас, емигрантот од бегалско семејство, прв на нишан.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Барајќи го со поглед Марка, со изненадување виде дека грдомасниот слаб митролезец на нивната чета, Босанецот Мујо, со својот „шарец“, насочен кон влезот на земјанката, лежеше со кундакот стегнат во десното рамено, окото на нишанот и прстот на чкрапецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
— Кому, бре? — Тебе, бре... Го зедов на нишан.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)