на (предл.) - осаменик (имн.)

Сето тоа го знаеше, и сепак, звуците ја имаа таа сила да ја раздвижат крвта на осаменикот со пријатна илузија за она што најмногу не му недостасува и за што страдањето вака тешко се поднесува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Со таков извик, мошне загатлив, ќе е крајот на осаменикот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)