на (предл.) - палуба (имн.)

Папсувам во потрагата по тебе... Оваа ноќ само залутаната месечина на палубава ми е верна друшка...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тогаш тој стоеше на палубата на бродот што заплови од Цезареја кон Рим, придружен од Аристарх од Солун и од Лука, лекарот кој постојано, под будните очи на римските војници, запишуваше сѐ што се случуваше, оти како и тој самиот веруваше дека мора да се пишува за да остане нешто за поколенијата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Чекај, позната си ми! Се сретнавме на палубата на „Морфеј“ кога се случи бродоломот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Владетелите на оние градови кои граничеле со вода, потплатувале бродари да ги соберат лудите, и така бродовите пловеле со несреќниците врзани на палубите, кои ако ги преживееле жедта и гладта, ако не биле покосени од ветерот и студот, биле тајно истоварувани на првото пристаниште, а ако тоа не било можно, ги исфрлале на некое ненаселено копно, или ги фрлале во вода.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Како мал, за плата од само една фунта месечно, се нашол на палубата од еден брод на линиската пловидба Алан што пловел за Канада.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се разбира, татко ѝ дозна за врската и ѝ забрани да се гледа со него. – ’Знам какви се морнарите’, рече.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Зарем постоела некоја штета од тоа што си ги клател нозете на палубата место да ѕемнеш под студената земја“?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Стоеше до оградата на палубата, се држеше со една рака за неа, а другата ја беше спротнал помеѓу русите кадри на малечката Аксја.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Утрината, кога сонцето исплива од источната страна на морето, сите морнари беа на палубата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А што сѐ превиде тоа ковчеџе откако пред многу години го купи и му стана составен дел од неговиот живот; се фрлаше во разни превозни средства завиткано во вреќа за да не се гледа, да се заштити или да се носи полесно кога одеше пеш или кога му го даваше некому да го носи; не ретко му служеше да ги потпира на него плеќите или главата на разните железнички или автобуски станици чекајќи воз или автобус за некаде; да седи на него како на столче на палубите од бродовите во долгите деноноќни пловења; да го товари на коњи, магариња и камили по патиштата каде што само тие можеа да одат, да се изложува на ризик, да си го става на коцка животот поради неговата привлечност и будење љубопитност кај разните луѓе што го придружуваа или со кои доаѓаше во допир; да го продава кога ќе немаше пари и пак да не го продаде за да не се одвои од него; да му ги менува или крши катинарчињата кога ќе ги изгубеше клучињата, да го чисти и дотерува кога ќе се наводенеше од дожд и снег, да му го повраќа сјајот, убавината; да им го остава понекогаш на газдите како залог додека дојде до пари за да им ја плати станарината; тој му беше единствен сведок, придружник и другар во патувањата носејќи налепници од разни места и хотели.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)