Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Летово со Консуело, кој е од околината на Макондо, на патување од Албанија минавме во Македонија преку границата близу Охридското Езеро кое е старо три милиони години и е многу длабоко.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Зашто желбите за насоката на патувањето беа различни: од Јадранското Море - дури до Австралија.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Заминува на патувања по Англија, Африка и Јужна Америка, кадешто работи сѐ и сешто.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

107 За време на патувањето Кларк имал проблеми со воспоставувањето радиоврска со Каиро поради неисправни батерии. Ibidem. 108 Ibid.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

На картите со молив, одвај видливо, беа внесени правците на патувањата, бројки што означуваа растојанија и други што означуваа дати.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Сепак, како од почетник не се очекуваше ни повеќе, особено и затоа што човекот беше фрустриран поради забраната да пие што му ја изрече Живко уште на почетокот на патувањево.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Само мал број на рекламни пораки се однесуваат на патувања (одмор за телото!), избор на кредитни картички (со кои телото ќе плати сѐ што консумирало) и слично.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

На патувањето на германскиот император му се придава политичко значење, меѓу другото и за македонските работи.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Бидејќи за хипертекстот е карактеристичен спојот меѓу текстуалниот, визуелниот, кинетичкиот и аудио елемент, во ваквите креативни игри беа вклучени: графички елементи, било цртани било оние што веќе се дадени во софтверот; промени на фонтовите биле користени да ги обележат различните гласови или гласовни елементи; користени се и посилно осветлени зборови, симболи и знаци над редот, маргиналии, мапи на пределите или мапи на патувањата; употребувани се и документи што не се типични за „онаа“ литература (статистички графикони, статии од весници, филмски сценарија, фотографии, бејзбол- карти, одредници од речници, омоти од рок- плочи, астролошки предвидувања, медицински и полициски извештаи...)

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Расказот го примам како случка што потскажува дека на патувањето по животот најважно е да имаш исправен акумулатор во себе и тој, само тој, да ти овозможува услови за кратки и слатки задоволства во миговите на одмор.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Овој реквизит ѝ стана неодминлива алатка на патувањата.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Зошто патните торби не ме асоцираат на патувања туку на заминувања засекогаш, а никој во мојот живот не заминал, не отпатувал... само побегнал?

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Само неговата балканска оставина содржи седум илјади страници во седум томови, на којашто ѝ посветил дваесет години од својот живот...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Камилски не беше задоволен од одговорот на Татко, кого, сепак, го сметаше за покомпетентен од себеси и продолжи: Бездруго не ја изуми Книгата на патувањата на знаменитиот патописец Евлија Челебија, кој трагаше по вистината на три континенти во XVII век.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И, еве денес ти ми го враќаш споменот на патувањето. – Знам, многу ти значеше тоа патување! – продолжи Татко. – Колку целиот живот на Балканот, ми значеше патувањето во Италија.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Тој продолжуваше да зборува за незавршениот круг, како симбол на патувањето на јагулите: - Движењето на јагулата, почитуван пријателе, симболизира еден кружен, временски тек.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

- Пред да ја обземе нагонот на патувањето, - продолжи Игор Лозински, - на патот кон обновата и смртта, јагулата има светло сребреникава боја, а во мигот на тргнувањето грбот ѝ станува темно зеленикав, речиси маслинест, за на крајот да стане црн, но сјаен, а од страните на мевот ја задржува светло сребренестата боја.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Движењето коешто со сопствена волја минува низ просторот преминува во апсорпција со самиот простор - крај на отпорот, крај на самата сцена на патувањето (како што млазниот мотор веќе не е енергија на продирање во просторот, туку се придвижува така што пред себе создава празнина што го вшмукува, наместо, според традиционалната шема, да се потпре на отпорот на воздухот).

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Пустините и калифорнискиот песок секако дека најнапред предизвикуваат шок, но дури кога тој ќе мине настапува оној другиот сјај на патувањето, сјајот на претераната оддалеченост, неизбежната оддалеченост, бескрајот од безимени лица и раздалечини, или со одредено чудо создадени геолошки формации коишто всушност не сведочат за било чија волја, а притоа ја чуваат недопрена сликата на пореметувањето.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

При крајот на патувањето, без да извлече наши, посебно мои позначајни реакции од кажаното, како еден вид заклучок рече: - Не брзајте, драги пријатели, со површни и еднострани заклучоци за да го објасните градењето бункери во нашата земја.