на (предл.) - прстен (имн.)

Логотетот гледаше во чудното писмо на прстенот и се чешкаше по тилот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На еден од четирите исечени прсти заканувачки блеснал на прстен зелен камен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како ли би да не битисуваш на прстенот; Стега обезпрстенета спирала- О Мајо таго низ мене; Суша е овде; Земјата и небото Ти се ментолно тиркизно море.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Потем го симна прстенот од својата рака и му го подаде на Филозофот: „На прстенот има запис со сосема ино писмо, донесено од крајот на земјата; прстенот е во воен грабеж стекнат, од прадедото на мојот прадедо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дел од левата дланка со четирите прсти била од секира одвоена и свртена со белината и со дел од линијата на животот кон небото; како да просела. Палецот останал осамен на раката.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)