Макар што беше еден од главните издавачи на сп. „Лоза”, потоа се занимаваше со историјата и археологијата на старото бугарско ханство што ја предизвика и реакцијата на Мисирков.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
За момент - и следејќи ја логиката на јавен собир и потребата од понепосредна „легитимизација“, но пред сѐ држејќи се до „трамбулинскиот начин на мислење“ кадешто секоја претходна мисла се одбива од претходната според принципот на трамбулина, „настојувајќи да биде во ортогонална проекција во однос на претходната мисла“ - дополнително ќе се „идентифицирам“ како уредник на списанието за ширење на децентралистичка култура (и за сурфирање по рабови), Маргина, и како човек од списанието за стрип, Лифт.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ете, можеби, тоа ме оставило повеќе од петнаесет години да молчам и да го голтам она што ќе ми се подаде како финансиски средства за одржувањето во живот на списанието за уметност СУМ.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Две години имаше поминато како член на редакцијата на списанието „ Меч и оклоп“, официјално гласило на патриотската гарда.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Разговорот го водел Луис Доливет, еден од уредниците на списанието.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Како основа за дискусија послужило согледувањето дека Балканот по војната ќе игра важна улога во секој мировен договор на европскиот континент.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Еден ден, изнемоштен, ослабен и пребледен, едвај собра сили да ја истргне средната страница на списанието, се облече во свечено одело и се упати кон матично.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Бил директор на Радио Скопје, уредник на списанијата „Нов ден“ и „Современост“, главен и одговорен уредник на „Разгледи“, управник на Македонскиот народен театар.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Авторите како Асимов, Хајнлајн, Блиш и други полека почнуваат да објавуваат сѐ повеќе романи, а читателската публика на списанијата од четириесеттите созрева со нив, сметајќи го романот како книжевен род за возрасните.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)