на (предл.) - спокојство (имн.)

Навистина прекрасен мирис - на спокојство и ситост!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Инаку, Анастасија кога не е зафатена со секидневните обврски и кога е вистински осамена најумешно ги средува тантелите на спокојството токму во спалнава.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Колку сте со ѕевгар, колку со по едно воле? Пресметувале ожежени со сурова вистина, грешеле, по трето недоразбирање пребројувале: биле единаесет со ѕевгари и осумнаесет со по едно воле. Се сложиле во сметката и молкнале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А веднаш по воскликот можеа да се замислат и бавните чекори на старецот додека се враќал кон ќелијата на спокојството.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Никогаш не сме зборувале за тоа, зашто мислев дека не можеш да се сеќаваш: баба ти често месеше леб, го печеше и топол го виткаше во бела крпа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А и како да замине?! Сето ова што се случи пред малку, нема да ја остави на спокојство. Ќе ја преследува.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И сончевата светлост на нивните лица помодрувала. Господи, каде се изворите на спокојството?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Проклетници, не ме оставаат на спокојство.“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Чекав исполнет со чудесијата на спокојството во себе.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)