на (предл.) - стол (имн.)

- Извини, - ми вели. - Ништо, ништо, - ѝ велам јас и седнувам на столот крај кујнската маса така што двајцата веќе ни лук јале ни лук мирисале.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Беше пладне, летна жега, а јас седев во ладната соба на столот, свиткан во колената и со поднаведната глава, како пред судии и поротници.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Црквата грмеше од хорот а многумина патници и гости беа седнати на столовите, слушаа и се одмараа...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во црквата владееше некакво шаренило: едни се молеа, а, други се одмараа на столовите во дното и пишуваа на разгледници, веројатно за да ги поздрават своите.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Соколе се свиткува на столот, погледува загубено наоколу - сите знаат, но тој треба сепак нешто да одговори: - Не си при себе денеска, - му вели на Боцета.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се качувавме на столовите и ги враќавме во гнездата, додека околу нас кружеа мајките ластовици и нѐ гледаа, час со недоверба, час благодарно.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
А научив и по тоа што на тој ден дома беше вистинска збркотница: уште во рани зори стануваше мајка ми, нѐ будеше сестра ми, мене, дедо ми и почнуваше она што севезден го проколнував: ги тресевме постелите, ја менуваме сламата од сламарниците, се пентаревме на столови и со метла мавтавме по ќошињата кинејќи ја пајажината, роневме пченка и толчевме исушени пиперки, ги вадевме добичињата да се топлат на сонце во дворот, трчавме по кокошките за да ја фатиме онаа што носеше јајца во туѓа плевна и на која дедо ми уште одвечер ќе ѝ донесеше пресуда зборувајќи дека такви лиоти не би требало да се држат дома.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Докторката Горица сѐ уште молчеше. Ме седна на стол и го гледаше удреното место.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Имаше камен - и право на каменот... и ете - се стори... “ зборуваше Влатко место мене.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Е! Прочита што пишува казмакамот? — му се обрна стариот мудур на младото офицерче и го покани да седне на столот од десната страна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Завитка мудурот, завитка и Сефедин и со апетит тргнаа од килибаровите чибуци, длабоко замислени.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За мали пари доби членска карта, бројче на столот и можност да буричка по картончињата на картотеката.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Таа го турна не со рацете ами со очите да седне, па седна и самата спроти него, прекрстувајќи ги долгите нозе и исполнувајќи го седиштето на столот, како и без него да била со ниет тоа да го направи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Нема? - Има, ама малку. - Малку, ами ич? - се поднамести Живко на столот, пред да го вкуси виното.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Грдан ја зеде кутијата со маслинки и појде кон кујната во нишата, а Горда му грабна една со два прста и ја лапна како цреша, па си ја прибра чашката в скут, се истегна на столот и си ги крена нозете на масичето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сега стави еден стол до креветот и потоа го донесе послужавникот со појадокот и го стави на столот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Го закачија палтото на столот а тие отидоа на другиот крај од собата, легнаа на подот и претпазливо полазија кон „мечката“.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Своите посетителки од селото Паца ги седнуваше на стол покриен со простирка со реси и ги послужуваше со по лажиче слатко во едни тантелести чинивчиња како напрстоци.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Чкртањето на столот под мене ме обеспокојуваше со својот несносен шум.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се пробуди, иако знаеше дека нема ништо на столот до него, сепак ги пружи рацете, посегнувајќи по фигурата на старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Заспа. Беше топол септемвриски ден, но јас знаев дека нејзе ѝ студи, знаев дека тој студ ја тера да сонува зима и мраз, сонува како е оставена некаде сама, и на неа паѓа снег.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во еден миг рацете, кои дотогаш цврсто ги стискаа држачите на столот, се олабавија, а главата полека се навали нанапред, како длабоко да се поклонува некому.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пред да почне да го бричи дедо му, Ружди берберот секогаш го точеше бричот од еден каиш на столот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Со споменувањето на оваа установа, која и во писмото на Јана беше споменувана како појдовна точка, Рада ги користеше последните атоми од својата сила и одвај успеваше да се одржи на столот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мирно им се обрати на присутните прво да се послужат од преполната шведска маса, да се поткрепат, а потоа да седнат на столовите кои беа наредени во круг.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Внатре, седнат на столот од работната маса, седеше веќе подготвениот матичар.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мрзоволно седна на стол и се мислеше што да прозбори.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Речиси се струполи на столот кој му го подметна Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Го фрла палтото на столот и паѓа како пресечен на креветот. И изнеможено се преклопуваат клепките.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Те молам, Ана. - Ќе подремам на столот. - Не, легни овде, јас ќе се пренесам на столот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На чардакот остануваат сами Максим, кој откако ги испрати тројцата до скалите се врати и седна на столот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се чешаат и си молчат. Кај што не можат да се досегнат, се чешаат по вратите, на столовите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Акакиј Акакиевич, откако го закачи сам својот шинел, влезе во собата и истовремено ги виде пред себе свеќите, чиновниците, лулињата, масичките за карти, и беглиот разговор што се креваше од сите страни, и шумот на столовите што се поместуваа, матно му го поразија слухот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не тутунскиот чад и не злото крцкање на столовите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Водите кога течат, песокот тешко им се противставува.“ „Сеедно“ , се одвои од потпирот на столот Отец Симеон.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Винстон се извлече од креветот гол, зашто секој член на Надворешната партија добиваше само три илјади купони за облека годишно, а еден чифт пижами чинеше шестотини, дофати една изветвена маица и еден чифт гаќи што лежеа префрлени на столот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Слушнаа за мене и поети од Ману ме викнаа на ручек со нив да ждерам таму покана добив и јас да рецитирам во нивното друштво да им пенетрирам На Струшките вечери седнав на стол одржав говор пијан ко вол аплауз силен, дојки се тресат ми додели венец згодна поетеса
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Се потпираше на столот, не беше сигурен дека брзо ќе го крене. Лампионот се ширеше, се полнеше со бес, брзаше да ги подели на слогови сите познати и непознати немски зборови.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Зглобовите на разговорот попуштија, се разнишаја, и можеби тоа беше причина што, кога се проштеваа, таа ја заборави на стол својата свилена марама.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Добро, отров за отров. Не, за тој отров - марама заборавена на стол.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Имам ли причина да го спомнувам токму ова?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- За што зборуваш? – прашуваше безизразната насмевка на Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Оставете го патентот самиот да се справува со предизвиканата непријатност, објаснуваше Катерина додека го сместуваше здолништето на потпирачот на столот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Овој пат, откако седнав на столот спроти Грофот, додека гледав во неговите раце, реков: - Тоа биле погани нешта .
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Здолништето, она што не ѝ досегаше на Катерина ниту до колената и од кое добар дел од нејзините нозе остануваше незгрижен од туѓите погледи, особено кога ќе седнеше, го немаше виснато на ниту еден од потпирачите на столовите ниту пак на кваките од прозорците.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тогаш добро, - вели баба му и замолчува, а кога Зоки посакува да јаде, чинијата со јадењето таа му ја става на столот и си оди.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тој Толе постојано молчеше. Седи на столот, ги скрстил рацете и гледа во шарениот килим.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- А јас ќе седам врз маса, а на стол ќе јадам.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ѝ напишав: Можам да си замислам, Аксја, како се чувствува еден ситен мал човек седнат на стол во самиот центар на земјата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Жените ја џвакаат сировата печурка и изџваканата маса ја мешаат со сок од капини.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но неколку години подоцна, кога се разведуваа, таа му рече дека кога биле кај златарот да купат венчални прстени, таа се издвоила за момент додека тој ја проценувал вредноста на двата прстени и незабележливо, земала еден рачен часовник. Оваа девојка беше голема убавица. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 185
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога нејзиниот пријател, кој беше учител на едно големо јапонско семејство, одржуваше предавање во Санта Марија во Калифорнија, таа беше во позадината на публиката, стоејќи на столот, со високи потпетици, крзнена бунда и црвен трендафил во косата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тешко ранетите ги сместуваат во бараките, а потоа на стол.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога го стави в рака мобилниот, седна на столот спроти авторот и целата расмеана: „Го имам!“ му вели на авторот и го баци телефонот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Оркестарот свири, а јас си поттропнувам со прстите, удирам на столот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)