Идниот ден, утрото, во мојот кабинет долго седев во фотелјата со испружени нозе на табуретката и се обидував барем една трошка да сведам на конкретно значење од сето она што во ресторанот „Зона” си го кажавме со мојот началник. Попусто.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Да седам на табуретка во маало со саати, да гледам како заоѓа сонцето.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)