на (предл.) - тераса (имн.)

Од терасата на хотелот „Дуна“ се восхитував од убавините на тврдината на аласите и на Кралскиот дворец, во кој е сместена националната Уметничка галерија на Унгарија, уживав во ладните пијачки и, навикнат на секој чекор во Будимпешта да гледам убав, млад свет, не ме зарадува глетката на терасата која, буквално, беше окупирана од старици, облечени во шарени алишта, та дури смешни, и помислив - остарела Будимпешта.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И баш тогаш во соседството Езра Паунд ќе проломоти нешто против Евреите и ќе им ја расипе таинствената размена на стихови и ноти КАФЕ ФЛОРИАН: БАЈРОН И КЕЛНЕРОТ СО КРАСАТИ УШИ знам, сум читал некаде, дека бајрон на времето измислувал разни легенди за мостот на воздишките и за други чуда во венеција диванејќи баш во кафето глориан, по него, еве, со години се влечкаат талкачи од цел свет мислејќи дека легендите, ако се од бајрон, не умираат, мислејќи, исто така, дека е крајно време на терасата на кафето флориан да се одржи оснивачки конгрес на талкачката интернационала - талкачи од сите земји распрснете се низ светот да ечи на конгресот на талкачите да ечи да ечи додека гулабите масовно не запавтаат со крилјата во знак на протест што талкачите не оставаат ништо за колвање а и додека на самите талкачи не им се спуштат венецијанерите пред очи кога келнерите ќе ги донесат сметките. знам, сум читал и други нешта за кафето флориан, разни бајки и разни истории има за него и за ланскиот снег во венеција, во разни извори на завидливост, тегобност и несигурност се брчкаат талкачите пред кафето флориан, мене ми е редот за редовната доза сладолед, а време е да се испопраќаат и смс пораките, па прецизно да се види на мапата во мобилниот телефон уште колку останало да се талка - наеднаш, не баш неочекувано си се насмеав во себе, онака за свој грош, фаќајќи се во мисла дека ќе му ги истегнам красатите уши на келнерот во флориан кога ќе ја донесе сметката и кога ќе почне да ми бандори за лековитите својства на киселините од изметот на гулабите, отшто во измет од гулаби се сплеснувале сите теории и благородни идеи на талкачите од бајрон наваму
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Тогш неизоставно во душите ќе им заклокотат далгите на Нева.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Но тој тогаш се задржа подолго, и потоа, на излегување, се задржа за да им се восхитува на растенијата што беа посадени во саксии на терасата, и да сочувствува со неа поради лисните вошки кои ги напаѓаат цвеќињата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Рози си ги избриша рацете од пешкирот и излезе на терасата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога времето беше жешко, освен како денешното готвење, што се вршеше на големиот шпорет на гас, храната, што се земаше од визбата или се донесуваше од бавчите, се подготвуваше овде надвор, на терасата и се јадеше на масата што беше обложена со дабово дрво, на која дваесетина луѓе можеа да јадат без да се тискаат.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Нејзиното крупно тело скокна кон вратата и истрча на терасата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Единствено подобро од дремење на тераса во клацкалка е копање по автомобилски отпад, со сета таа железарија што тежи од звуци и приказни. Исто како шиниве и далноводиве.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Еден од нив, знаејќи за метежот кој се случуваше во саботите навечер на терасата на хотелот Куба, беше задолжен да ги чува местата до пристигнувањето на друштвото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кога по одморот, пак ја покани за игра, и кога пак нивните тела се развиорија, нејзе како да ѝ се слоши, како да ѝ се сврти во умот и побара да излезе на терасата, на воздух, да земе здив, да се одмори.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Богдан придржувајќи ја, ја изведе на терасата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На терасата таа лакомо грабеше воздух како риба на суво потпирајќи се со раката на неговото раме.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Како трето: ќе можам да си набавам куче кое ќе спие на тераса, и така конечно ќе можам да ја направам единствената здрава работа носејќи го кучето во парк, наместо да решавам загатки од стари списанија, посакувајќи го најновиот број.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Како четврто: ќе можев своите гости да ги пречекувам на тераса, и ниеден пријател од детството нема да се исплаши од празна рамка за слика, обесена на ѕидови кои се приближуваат, толку многу што ќе сака панично да побегне, уништувајќи патем фин сервис за кафе и нова мирислива свеќа запалена во чест на неговата посета...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Од предната страна на зградата, на терасата што продолжуваше на осум столбови над реката, во големи земјени ќупови беа посадени леандри кои во првите зимски денови газдата Таки Ников ги собираше во стаклениот цвеќарник што беше придодаден на зградата од страната на Камениот мост.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ноќите ги минуваше во својата канцеларија која, покрај службените елементи (биро, фотелја, маса со шест столови за состаноци), беше опремена со кауч и шкаф за облека, со фрижидер и шпорет во малата ниша од која на левата страна се влегуваше во пристојно уреден тоалет, а од десната страна се излегуваше на тераса свртена на југозапад, кон височините на планината.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
На терасата имаше повеќе скари за станарите од зградата и голема трпезарија комплет опремена, каде што ја јадевме вкусната риба и пиевме вино од регионот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Честопати кога ти одеше во Маврово по риби или печурки седев сама на столица на терасата.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Околу таа црвена дамка само уште денес, и можеби најдоцна до утре, ќе се збираат неизлечивите љубопитници: ќе стојат со рацете во џебовите и одвреме-навреме со малку смртна трема ќе погледнуваат угоре обидувајќи се да го измерат тој пат на ужасот од работ на терасата па сѐ до врвовите на нивните чевли, и притоа ќе се трудат да останат на разумна оддалеченост од грдите белези на смртта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Можеби поттикнат од овој впечатлив сон кога се разбуди ја истресе од себе правта на ноќта и истрча на терасата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Следниот ден пристигна пораката. Курирот ми ја даде и јас ја прочитав стоејќи на терасата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Стоев сам во пиџами на вратата, го чувствував топлиот ноќен ветер, и тогаш сфатив дека Тате седи на механичката лулка на терасата и полека се ниша.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А каде ви растат јаболката, крушите, грозјето? На терасата?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ја постави на терасата потпрена на оградата, за да можат заедно да го гледаат изгрејсонцето. (Убаво е кога двајца гледаат во иста насока, мислеше Н.)
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Седеше на тераса до зајдисонце. Потоа влезе внатре и се фати за работа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Н се врати на терасата. Го изгледа изгрејсонцето сам.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Средба Денес убив една мушичка; Лежев на терасата и хорот од микроорганизми во земјената саксија со земја пееше погребна песна; Знаев дека си тука, а не верувам во реинкарнација.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Денес купив брокула и лимони на терасата имаше нови саксии- земја, зелени разјадени листови и знаев: ти беше мојата Араукарија.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Потоа се протна низ подотворената пола на портата, ја испешачи патеката до влезниот и се најде на терасата пред двокрилната дрвена врата на која беше одвај распознатлива некогашната сина боја на која некрологот поставен и тука делуваше како новина на куќата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Гулјај, гулјај, нада гулјат26, ми вика полицајката и ме врти горе на терасата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Саше беше дома. Седеше на терасата под густата лозница и уживаше во ладовината што си ја направил прскајќи го долго дворот со црево.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- И јас утре заминувам на одмор. Одам во Охрид – рече тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)