Ќе речете: Величествена гозба: Вдахновението Совршенството Смртта и Ти: Принесениот На Трпезата. зборовите Пеат и молитват Во мојот храм Зборовите што ги Оживувам. тоа што ќе пропее Тоа што ќе пропее И тоа што ќе полуди Тоа ќе да е мојот глас Тоа е ќе да сум јас? засек Остер нож. Убод. Рана.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
И врз трпезата на плоча запишано: Легии, добродојдовте на трпезава што ја оставивме да ви појасни дека ние не умревме ниту за вода ниту за леб туку поради Честа што се обидовте да ѝ ја одземете на татковината ни... Sacra populi lingua est
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Масада 73 Света трпеза пред пештерите во камењарот над Мртвото Море послана со ленени простирки и со безброј земјени паници полни со плодови риби вино и исушен леб И птици поседнати на трпезата и исушени костури на востаници и мајки деца старци наоколу кои опколени од римските легиони немале друг избор освен до последниот да изумрат но да не се предадат
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Но додека го јадеш црниот, не ставај го на трпезата безволно, презриво: тоа го убива апетитот...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И кога месото беше ставено на трпезата, најстариот од Дуковци, таткото на Иринка, Антим, стана.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Дали оставивте да поверува дека е добредојден нудејќи му место до себе на трпезата?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Веселба и расположение владееја на трпезата, богатство од живот зрачеше од здравите и румени обравчиња на децата, и задоволство на секој што јадеше и пиеше.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Да си замислиш еден прозорец И на прозорецот да си ја видиш сестричката Пладнето што те довикува за ручек, Да седнеш на трпеза покрај татко ти, Тој да го крши лебот и да го бакнува.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
„Само што ова не е ручек, туку живот,” реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Знаете што има кажано мојот дедо Јохан за иронијата: таа е зрното сол без кое не би можеле да уживаме во тоа што ни е принесено на трпезата.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Членовите на британскиот музички состав, „Кошин“, за да настапат на отворањето на музички фестивал во Бања Лука, побарале од организаторот за време ручекот да им се сервира топла супа во која нема да мрда, ама јасно ќе се гледала опашка од вол, а питата што требала да има централно место на трпезата, морала да биде свинска.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Кога децата ќе се заиграат помеѓу себе, тогаш и ние двајцата ќе можеме да се придружиме на трпезата да принесеме уште нешто, пред да ја изнесеме најголемата тава што специјално за нас ја печеа грнчарите дури во Велес.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Тогаш извадил од пазувите едно кожено ќесе го отворил и почнал да брои на трпезата жолтици.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Првин дојдоа само десетина души, вели Николе Валавичарот и почнаа да бараат ракија, и ние им донесовме ракија и, заколете десет кокошки, велат, за секој по една, си ја редат, и ајде и кокошките им донесовме, им ги натокмивме на трпезите црквински и тие јадат, гнетат, а ние стоиме на страна и гледаме, и среде јадењето некаде под црквата квикна прасе, а, овие ќе колат и прасе, вели старшијата, прасето нека го за вечера, вели,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Еда, господ да ви придаде, ќе рече Давиде Недолетниот, еда, не сум гладен, ама атер на трпезата и, еда, атер на лебот... ќе земам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Испустен човек: нема ни трпеза, ни нешто за на трпеза.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Рацете му сноваат на трпезата и од тоа брзање му залетнува. Се дави човекот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— Да сте живи и здрави! — и посегна, и бакна рака на Стојанка и ја поведе горни крај на трпезата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа не присуствува на трпезата и со неа не сторија гостинките ни „здраво живо“ да не ѝ секне млекото и да не ја фатат „навите“ како леунка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Така е адет: невенчана невеста да не се појавува на трпезата пред гостите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сега не е само твој, ами и мој!— си го дупна коњот и си влезе во портата; влезе по три години, да вечера со жена, со деца и да види да останат на трпезата залаци и комади леб.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По манастирските конаци распослани се трпези, јадат, пијат луѓето, се веселат, оѕвива песната; игуменот оди од трпеза на трпеза и ги поздравува, ги благословува.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Опкружени сме со покуќнина, Со сѐ што ни треба Крај каминот, на трпезата.
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Сега го гледаме како се врти со толчникот на сонцето среде чело та ни греат и ни пеат воденици викајќи го класјето на гумно збирајќи го денот на трпеза.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Дали изнесовте од визбата од она вино што само на победниците им го нудите?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дали оставивте да поверува дека е добродојден нудејќи му место до себе на трпезата?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
ДОДЕКА СРЕЌАТА ТАНЦУВА
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Не знаејќи што да прават, очаено седнаа на трпезата пред нив.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Татко тогаш ме викна на трпезата, кај нив.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тогаш се знаеше и кој кај ќе седне на трпезата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)