Таа навистина личеше на фреска која чекори, лика слезена од ѕидот, од малтерот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Попов е против премачкувањето на фреските. Ќе одам кај Кајмакамот. Ќе му објаснам.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ренџов тоа го дополнува со сликите на она што му е најблиско во ликовната уметност, со остатоците на фреските, со визиите на Бош или на Владо Георгиевски.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Зеде од свеќите што гореа во свеќникот, ги здружи за посилно да светат и одеше од фреска на фреска.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И така и би, возљубени. Утредента логотетот стоеше залепен до ѓаволот на фреската, со него сплотен и не виде ништо.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сѐ повеќе и повеќе заличувала на фреска која оди, исчадена и потемнета од времето, од годините.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)