на (предл.) - чад (имн.)

- Јас сум задоволна иако те видов за прв пат низ сенките на чадот, во кој селото догоруваше.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Низ завесата на чадот и пердето од испиеното вино Рада ја препозна Душка, која седеше на спротивната страна, во салата на хотелскиот ресторан.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И додека нѐ трупаат двата по патиштата на чадот на крајот од тревите ме следи прекорот на жилките со мирисот на липата околу куќата и летото.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Понекогаш и во сонот му се причинуваше дека куќата гори, стануваше, излегуваше на чардакот, гледаше во дворот, шмркаше со носот и му се чинеше дека му иде миризба на чад, стрчнуваше по скалите во кералот кај добитокот, проверуваше, гледаше дека нема ништо, и пак се враќаше да спие, но не можеше да спие.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Со првото пувкање на чадот, острото сознание за неговата состојба и тежината на тоа што требаше да го направи, го обзедоа и во неговата душа предизвика празнина, која потоа премина во амбис.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Камионот потпукнува и присмрдува на чад и бензин. Некоја остра и тешка смрдеа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тука, во близина, отаден рекичката, се извиваше танка, трага на чад.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во неа уште мириса на чад, на изгореници што ти го нагрдија телото додека го исмеваше огнот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Засега во градот имаме осум мерни места што сама го регистрираат загадувањето и тоа со оглед на концентрациите на чад и сулфур диоксид.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Црна се чума зададе! Зголемената концентрација на чад!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Отсекаде се носеше миризба на чад и саѓи.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
И трга од цигарата, ги шири градите, ги полни со чад, му прави место на чадот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зашто, несоницата, велеше, е последица на тоа што со појавата на чадот се смали поранешната количина на сулфур во воздухот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Виде дека тоа претставува бања; онаа бања која Илко си ја замислуваше да се изгради на брегот по згаснувањето на чадот: брегот беше изнавезан со зелена, жолта кафеава и лилава боја; бањата: ѕидовите, бели, а покривот црвен; по брегот разни дрвја, цвеќиња, клупи за седење, рекичка, мостиња; најдолу пишуваше: ”Јас, Илко Лечоски му оставам за спомен на селово урнек од бањата која ќе се гради на брегот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
VII Појавата на чадот ја заплаши и ќерка му на Илка, Кала, која беше премногу дебела: се заплаши и не одеше веќе на брегот да се лечи од дебелштијата, како што тоа го правеше, одејќи на она место каде што топлата вода правеше вир и легнуваше во него.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се исплашија луѓето и отрчаа на брегот, се искачија кај дувалото да видат што се случува, како дошло до избивање на чад. Гледаат како чадот излегува, се ежат, стравот им лази по коски, слегуваат од брегот исплашено, панично.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)