Винстон не погледна повторно во него, но вознемиреното лице слично на череп беше толку живо во неговата свест, како да му стои пред очи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
После тоа често им приоѓав близу: прв пат воочив дека златната ларва се разликува; меѓу челустите им го ставав со лак премачканиот нокт што го пуштав да порасне; го посматрав движењето на нивните челусти, краковите на пипалките, главите во форма на череп, линиите што го опашуваат абдоменот и во положбата на оклопот, дури и онака превртен, ја пронајдов жестината на погледот на Гогеновите домородци.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Но она што вџашуваше беше изобличеноста на неговото лице. Тоа наликуваше на череп.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во черепот забележаа змиски јајца, кои при фрлањето на черепот, распукаа и од нив излегоа мали змивчиња; луѓето се згрозија и почнаа да ги удираат со лопатите и да ги гмечат со нозете.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)