Тоа се првенствено врвните достигања во техонолгијата и техниката на индустриското производство.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тие можат да станат опасни само ако напредокот на индустриската техника ја наметне потребата од нивно поголемо образование; но со оглед на тоа што воените и трговските ривалитети повеќе не се важни, и степенот на народното образование е практично во опаѓање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Над нивните глави, на небото често бучеа авионите, одоздола можеше да се почувствува тресењето на земјата од тропотот на возовите и камионите што се движеа по мрежата на железничките линии и автопатиштата, и челичните и цементните краци на индустриските гиганти сè повеќе ги проголтуваа, а само од преживеаните соседни шуми птиците од фармите и другите живи суштества, кои ги исполнуваа бавчите на семејството Адам, беа еден вид природна заштита за да не се скине папочната врпца на човекот со природата и нејзините мистерии.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
После Висењата од седумдесеттите во рецентната работа на Стеларк е вклучена трета роботичка рака, програмиран виртуелен уд со кого управува со помош на индустриски робот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сложениот проблем на пренос, односно прикопчувањето на човечката свест кон машина и новото создавање на свест внатре во машината најпосле ќе се реши.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
По цела ноќ гори кандила во нивното заградено, наутро заминува со оние што одат по работа на индустрискиот колосек со стиснати книги во премрзнатите раце, а на пладне, враќајќи се од часови, останува на индустрискиот колосек или да фрла јаглен со лопатата од вагонот надвор или да реди дрва за огрев што вагоните ќе ги изблуат без никаков ред.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Тие се жртви на индустрискиот развој, на кисели дождови и непланско сечење. Во Западна и Централна Европа - вистински погром.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ги гледаме „униформите“, вооружани, во чизми, со шлемови.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ја препознаваме „облеката“, возрасните политичари на индустриската ера, со нивната „без глупости“ трезвеност и врамнотеженост.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)