Потоа, така разбиени, живееја и умираа за себе ослободувајќи го просторот за други шумови: суво крцкање и сонливи монотони удари на лизгави поткови.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во секој случај веројатно и не помислуваш дека со овие објаснувања се обидувам да ги одредам причините што ме спречуваа утрово да побрзам за да те погледнам в очи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Еднаш и Даскалов ме предупреди дека размислите можат да нѐ доведат на лизгава патека.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)