на (предл.) - политички (прид.)

По каприц на историјата, овој период на политички пад, го придружува културен живот: поенергичен и попродуктивен, отколку во кој било друг период.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој го изразува триумфот на слободниот селанец против одлуките на политичката власт и тешките услови на градскиот живот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се сеќавам дека деновите пред да замине за Маказар, со работата бев стасала до проблемот на сакрализација и десакрализација на политичките водачи, тоа добро го паметам оти долго потоа тапкав во место, целосно бев дезорганизирана, како и секогаш кога го испраќав на пат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во услови во коишто конкретната содржина на десната екстремистичка политика од поодамна е дел од владеачката идеологија како и на институционализираната, значи државна, политика, постоењето на нешто „уште поекстремно“, „уште подесно“, служи само за легитимирањето на државната десничарска политика како умерено центрумашење, за нејзиното полагодно сместување во онаа пренатрупана сива зона во средиштето на политичкиот спектар.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
На сите нив, од друга страна не им беа доволни зафати, зафатите врзани за подобрувањето на политичкиот статус на еврејската заедница, ниту неговата прва, а така благородна иницијатива, за обезбедување домови за сиромашните членови на солунската заедница.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го обвинуваа за арогантност, нескромност, за неодмерено покажување во јавноста.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Бремето на зрелоста им налага и поголемо познавање на политичките и социолошки теми, како што се расизмот или екологијата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Затоа кон типичните обележја на историскиот фашизам припаѓа апелот кон фрустрираната средна класа, која страда под економска криза или под чувството на политичко понижување и којашто се плаши од притисоците на социјалните групи одоздола.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Напоредно со случувањата во западна Европа и на тлото на Балканот и пошироко, освен промени на политичко поле, биле преземани и активности во ширењето на христијанството и писменоста меѓу Словените.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
3. Да се помогне кампањата на политичка војна против италијанскиот морал кој е придружен дел од нашата воена офанзива во Либија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Намалувањето на политичката моќ на организираниот труд е само последица на силната пропаганда на неолибералната идеологија, која го глорифицира „успехот на поединецот и неговите претприемачки квалитети“ и која парадоксално се прикажува себеси како „неидеолошка“ и „научна“ позиција.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ваквата ревносна посветеност на политичките и бизнис елити кон создавање на претприемничка клима која дополнително треба да ги привлече странските директни инвеститори е секако на линија со дводецениската заложба на сите досегашни влади во нивните обиди за беспоговорно прифаќање на диктираните механизми за економска 1 Карл Маркс, „Капиталот“, том I, стр. 134. 7 консолидација и конечно приближување до западниот стандард.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Доколку само не притискаше со силата на политичкото, јас ќе бев и нејзин, и на народната уметност; доколку само ми дозволеше сам да го напишам текстот на пристапницата... доколку...
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Наместо тоа, тие ја изразуваа нашата колективна состојба на политичка угнетеност и отпор, нашата колективна виктимизираност од една епидемија и од општество што самозадоволно си гледало како тоа се случува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
1. На мојата работна маса цел куп книги и фасцикли со исечоци од списанија и весници, извадоци од архивски документи и од објавени мемоари на политички и воени челници од двете завојувани страни во граѓанската војна во Грција, селектирани белешки од фалбаџиски топорења, измислувања, лаги и кодошења и во одделни коверти белешки од обични, простосрдечни раскажувања на живи учесници и сведоци во кои се сочувани најавтентични доживувања од времето кое како лишај и лош сон е залепено и врежано во нивните и наши спомени.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Зборот на партискиот секретар, на политичкиот комесар беа зборови на партијата. Беа свети. Се примаа и се прифаќаа без поговор.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но конкуренцијата со Бугарија од страна на Србија по македонското прашање од политичка и национална страна ги извика на политичката сцена и самите Македонци.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие јазли, т.е. држави, според силата што ја имаа кога се образуваа, си ги разделија меѓу себе сите колца – племиња и наречја на јужнословенскиот етнографски синџир и ги крстија со нивното име. Јазлите како свој центар си го имаа носителот на националното име; со зголемувањето или смалувањето на политичката моќ на носителот на националното име и последново се раширува или се смалува.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
26. Весникот “Право” (2.11.1894 – 13.3.1903) се печати во Софија, првин како “Орган на политичките и духовните интереси на бугарското население во Турција”, а завршува како “орган на македонско-одринските интереси”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но тие се приврзаници на крајни мерки, без да гледаат на политичката положба.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа никако не повлијаила врз судбините на соседните народи, а била арена на политичка и културна борба меѓу разните балкански народности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
28. До тоа време со Софија излегуваа два весника со насловот “Автономија”: првиот како “орган на политичките интереси на христијанското население во Турција” (1898-1902), а вториот како “задграничен лист на Внатрешната македонско-одринска организација” (I -16.7.1903). Мисирков веројатно го има предвид вториов.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
4. Или Мисирков, поради непостоењето на претходни истражувања, не можел да ги согледа процесите во развитокот на македонското ослободително движење во неговата целост или пак, во брзината со којашто ја подготвувал книгата, просто не успеал да се доискаже, да го прецизира својот исказ, зашто и во македонската историја националната борба ѝ претходела на политичката: најпрвин се развива движењето за свои цркви и училишта, за свој јазик и учебници, т.е. за национално-културна афирмација во рамките на Турција, па дури потоа и знатно подоцна за организирана борба за „политичка автономија” и за ослободување од Турција.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во тоа време, кога Србите од кралот и министрите до последниот српски амал се националисти и наоѓаат за нужно сите да се сплотат во едно за да ги достигнат со општи сили народните идеали, Бугарите се цепат на социјалисти и секакви други – исти, кои најмалку сакаат да ја оправдаат пословицата дека соединувањето ја прави силата. – Туку сето тоа е резултат на политичката зрелост на народот: Србите во текот на цел век ги изработуваат националните идеали и ги изучуваат националните интереси, а пак Бугарите го прават тоа само во 1/4 век.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега нема место за стамболовска политика. Преродувањето на стамболовскиот режим во Бугарија сега не се оправдува со ништо и претставува еден нов обид на политичкото недоносче да покапризничи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Токму тоа го изнесе на видело македонскиот „национален сепаратизам”, од кое после произлезе и образувањето на „Комитетот за придобивање на политичките права на Македонија дадени од Берлинскиот договор“ во Солун (1893) што прерасна во моќната ТМОРО.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но ако при националното разбудување на Македонците имавме друг вид на политичката карта на Балканскиот Полуостров, тогаш Македонците ќе работеа сосема поинаку.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Можеби зборовите на олеснувачите (уште еден патетичен збор во оваа патетична ситуација!) дека нема алтернатива на политичкиот договор се единствената вистина среде овој лавиринт од лаги...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Поради радоста на политичките партии, страдаат и публиката и вистинските чинители на театарската уметност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Затоа, кај нас, најуспешни театарски претстави се оние кои за време на премиерната изведба се поткрепени со присуството на претставници на политичката, односно претставници од врхушката на партијата на власт.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Дарко му веруваше и веројатно ќе му се довереше ако припаѓаше на некоја од групичките на политичкото подземје, барем така резонираше Александар.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
На тој начин, неминовно се изложува на политичка пропаст.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Турската армија однесе решавачка битка врз грчката армија која беше длабоко навлезена во Централна Анадолија, благодарејќи на политичката и материјална поддршка на англискиот премиер Џорџ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ленче си го имаше муабетот со јатрвата оставајќи ги прво децата да се видат, па подоцна се упати накај внучето, додека мажите сите се вдадоа во бурни разговори на политички и економски теми.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Дилемите ги прекина шефот на протоколот: - Господине, ќе ве прими заменик-директорот на политичката дирекција за да ја предадете пораката...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За волја на вистината тоа е мекото ткиво на нашата земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И нашата дипломатија, која постигнуваше големи успеси, на политички и економски план, освен во Движењето на неврзаните, може да одигра посебна улога во тој правец...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За пријателите има секогаш време. И разбирање. Си помислив утешно.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но веќе во четвртата деценија на дваесеттиот век, сите главни струи на политичката мисла беа авторитарни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Билансот на политичките партии во однос на оваа проблематика ќе го прикажеме во заклучокот, а за читателите да можат да го следат тоа која влада какви промени во законската регулатива донела, овде посочуваме во кој период која политичка партија ја предводела македонската влада: •  20 март 1991 – 17 август 1992 година – експертска влада •  5 септември 1992 – 30 ноември 1998 година – СДСМ •  30 ноември 1998 – 1 ноември 2002 година – ВМРО ДПМНЕ •  1 ноември 2002 – 28 август 2006 година – СДСМ •  28 август 2006 година до денес – ВМРО ДПМНЕ.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Седумдесеттите беа деценија на политички затвореници. Никсон ги затвораше дисидентите.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Со ова пак се враќаме на политичкото рамниште - како го гледаш јазот меѓу Амстердам и ова овде?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И така, се чуди Ружа како тоа Американците им оставаат глава на рамења на политичките противници.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
И покрај постојаната политичка борба во Сенатот, секојдневните подлости на политичките соперници, тој во Политиката го наоѓаше сублимирано токму разнообразното задоволство на својата култура во која трговијата, измамата, вештиот збор беа и опстанокот и уметност.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Постојат врски, не се сомневајте во тоа, но наместа тие можат да минуваат низ патеки сѐ уште неозначени на политичката карта.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Зошто трагата (ниту присутноста ниту отсутноста, од другиот крај на бивствувачкото, ако не и бивството - а секогаш ме интересирал самиот ивичник на негативните теологии, на пример, во Comment ne pas parler (Како да не се зборува) /Psyche/) “е” она што ја придвижува филозофијата и со самото тоа ѝ се ускратува, се спротивставува на строго онтолошкото, трансценден­тал­но или филозофско разбирање во општа смисла?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
4 Па, ако тоа е така, допуштете ми да се надевам во тоа „обесхрабрување“ Што е всушност разочарувањето?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И ако литературата, според моето гледање, задржува за себе некоја повластеност, од една страна тоа е затоа што таа го тематизира настанот на пишувањето, а од друга, поради она што во текот на политичката историја ја врзува со начелната овластеност да „каже сѐ“, што пак на единствен начин ја приведува кон она што го нарекуваме вистина, фикција, привидност, наука, филозофија, закон, право, демократија. 4Кој беше влогот за тие описи?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не само што секој консензус постои како „привремен резултат на провизорна хегемонија, како стабилизирање на моќта... и секогаш подразбира некаков облик на исклученост“ 110, но, исто така, проектот на пристигнувањето до консензус без исклученост имплицира „искоренување на политичкото“111 и „истиснување на политиката од страна на моралноста и законот“112: „Кога општеството не поседува динамичен демократски живот со вистинска конфронтација меѓу разновидните демократски политички идентитети, теренот е подготвен за други форми на идентификација да го заземат нивното место, идентификација од етничка, религиозна или националистичка природа, којашто води до појава на антагонизми кои не можат да бидат управувани од страна на демократскиот процес.“
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
113 За Муф, антагонизмот им е инхерентен на човечките односи и е во средиштето на политичката сфера.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
14 По навлегувањето на германските сили во Романија и по нападот на италијанските сили на Грција, т.е. кога настаните на Балканот се нашле во средиштето на политичкиот и стратегискиот интерес, и покрај тоа што официјално не биле во војна, американскиот претседател Франклин Делано Рузвелт го испратил на Балканот својот посебен пратеник, полковникот Вилијам Донован.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во мировните преговори, САД повеќе беа заинтересирани со појавувањето на новите нации во Централна Европа (т.е. Полска и Чехословачка) отколку за прекројувањето на политичките граници на југоисточна Европа и за формирањето на Кралството на СХС / Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Освен тоа, излегло и дека „ЕАМ е најперспективното движење на отпорот во Грција“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тито, од своја страна, како што известувал Меклин, настојувал да остави впечаток на политичар што нема намера да ги промовира територијалните претензии на Југославија во тој регион пред одржувањето на мировната конференција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Пишувајќи за разговорите со Тито во врска со Македонија, Меклин истакнува дека и самиот Тито бил свесен за „деликатната природа на внатрешните и надворешните проблеми“ и дека во поглед на развојот на политичките работи се однесувал многу внимателно.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Неговата посета имала за цел да го испита пулсот на балканските земји спрема Германија и да ја согледа можноста за сузбивање на експанзионистичкото германско влијание на Балканот, како и евентуалното убедување на балканските земји да се спротивстават на германската и италијанската експанзија, со што би го намалиле воениот притисок кој бил вршен од страна на Германија врз Велика Британија, а исто така неговото присуство имало за цел да испита дали се можни јакнењето и престижот на САД на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во своите анализи тие сосема јасно му ставиле до знаење на политичкиот естаблишмент дека "поддршката на југословенските партизани можеше да ни ја даде најдобрата воена полза".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
- Добро, добро, де... За тоа ќе му кажувате на политичкиот комесар...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Разбра? Наредба на политичкиот! И немој да ја жалиш...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јани итро се поднасмевна и, чукајќи се со прстот по – чело, рече: - Еј, чукнете се по лејките... зарем заборавивте што ни велеше пред некој ден политичкиот комесар за тоа што им зборувал на политичките комесари другарот Захаријадис?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Хикмет-бег, директор на политичките работи на Вилаетот, одговорен по протоколот, ги дочекувал поканетите лица и на секого му го покажувал определеното место за седење.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)