на (предл.) - природен (прид.)

Мистериозниот Транк Спироберг, со своите тези за поддржување на природниот јазик како антитеза на вештачкиот, се разбира, и тој ќе придобие свои приврзаници меѓу тогашните угледни лингвисти.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Фаик Коница со уверливи аргументи, достојно ја бранеше еволуцијата на природните јазици стари со илјади години, имајќи го предвид својот мајчин јазик.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но постои, меѓутоа, во сциентизмот, ако не дури и во науката, донекаде наивна верба во некаков тип на транспарентност на јазикот, во некоја форма на вештачки јазик, во некој вид на апсолутен конвенционализам или апсолутна формализација на јазикот, на која може да се редуцира она што му е својствено на природниот јазик.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Пасија ми е сакањето на природните нешта и уживањето во нив.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Од друга страна, пак, од европските земји започнал да се увезува шпиритус, што се мешал со ракија, и така се добивал евтин пијалок што силно ѝ конкурирал на природната ракија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
За него западната Историја беше синџир од одговори на прометејскиот предизвик!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во старата античка цивилизација се следеше хармонијата на природните феномени и божествата беа потчинети на таа човекова потрага, верувајќи во еден вид бесмртност, која заземаше место во меморијата на човештвото.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Клопчето волна се стркала од скутот на доктор Гете и падна на подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Мора да сфатите дека лудите, каде и да се, се чувствуваат затвореници – можеби првиот чекор кон лудилото е чувството дека светот е затвор, светот со своите закони – не мислам само на општествените, туку и на природните - е доживеан како затвор; оттаму можеби потекнуваат и креациите на сопствени светови, со свои законитости, но чувството на заробеност останува вечно.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во полупрстен од сончева патека регистар на природните феномени, без перо, без мастило, во огромните морски води...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Светот постои, зашто постои и жената во гламурот на Природната созреаност на битието…
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
За крајот: во нашето училиште сите се трудат да не научат дека - ЗАГАДУВАЊЕТО на природната средина најдиректно го доведува во прашање и самиот процес на натамошната еволуција на ЧОВЕКОТ!!! ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Имаше свој моќен внатрешен тек кон вистината, реалноста, запрен на природните врутоци на животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга како да имаше во себе всаден непогрешлив компас со кој го насетуваше правецот на природната историја.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Уште една парадигма на природниот универзум, на која човекот мораше да се прилагоди, а не успеваше.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Всушност, тоа е прегнантна определба на координатите на еден фасцинантен имагинативен простор што е омеѓен од двата спротивставени пола на немиметичката книжевност: фантастиката на натприродното, што им се потсмева на природните закони или пак наполно ги игнорира и фантастиката на идното, сфатена како социјална критика.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)