на (предл.) - сам (прид.)

По расчистувањето на ваквите „процедурални“ аспекти, следуваше обавувањето на самиот разговор и снимањето на интервјуто во звучна форма.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Најпрво, и покрај уредното пријавување на случајот кај јавниот обвинител да ја преземе кривичната постапка, тие беа одбиени односно, со писмен акт III РО бр. 228/08, во мај 2008 беа известени дека надлежниот основен јавен обвинител (Д.Михајловска) нема да покрене кривична постапка со образложение дека „не постои основано сомнение дека се работи за сторено кривично дело“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Симптоматично е тоа што настанот мистериозно беше изоставен и од евиденција во полицијата, иако како што видовме погоре беше благовремено пријавен од страна на самата болница!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Стоеше на тој раб помеѓу свесното и несвесното, таа припаѓаше во исто време и на длабокиот спокоен сон и на околниот надворешен свет во момент кога спиеше, одеше по работ, на тенкиот хоризонт на нејзините очи и чуваше стража на самата себе!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Што ви реков на почетокот, ќе дојдеме до осознавање на самите себе, полека тивко: почнувајќи од Геа-супернитот...потоа, атомите наши... па, Земјата...потоа, свесноста...па, себството...сѐ до универзалниот дух- вакуум и повторно до Геа..
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
На самото Кале, речиси на врвот, пред војничката касарна, има еден длабок бунар што води до засолништата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Совпаѓањето на самото презиме како презиме не би морало многу да значи, зашто постојат толку исти имиња и презимиња.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мотивацијата за избор на псевдоним или на друго име најчесто произлегува од профилираноста на самата работа со која дотичниот уметник се занимава, односно во центарот секогаш е артистичкото дејствување кое го насочува и влијае на неговиот избор обликувајќи се во името како проектирана слика на самата личност и нејзината уметничка активност: Banana Queen, Texas Postal Art King, Art Tart, итн.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Дури во Букурешт, на самото сајмиште, од големи буриња се точеше шира, а со неа, како романски специјалитет, во дрвени паници, заедно со мамалигата, се служи и печена пастрма...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
ВО ЕДНО неделно мајско попладне кога сиот Париз беше огреан во сонце, и кога по Сена се влечеа хидроглисери, начичкани со патници и туристи, на кружни патувања околу Париз, и кога на ѕидиштата на оваа голема и прочуена париска река на самиот дофат на „Нотр Дам“, имаше најмногу продавачи на стари книги, геграфски карти, уметнички репродукции, пред една пристара црквичка на „Сен Мишел“, токму во овие кривулести и тесни стари париски улички, кои тоа попладне беа преполнети со шетачи и туристи, вниманието ми го привлече една поголема група млади луѓе собрани пред црквата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Жак е поет по порачка. Пишува сонети, на самото место, на вљубени и на млади брачни двојки.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа синкопирано чувство за пренесување на мислата, таа бесконечна потрага по суштината во суштината на самиот збор која до совршенство беше изнијансирана и искомпонирана во поемата „ТОЈ“, како доказен материјал од претходните песни се појави како амбис пред поетовото создавање.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
За среќа на полчивци, на самиот јузбашија, а најповеќе за среќата на Толета и Митра, овој јузбашија се погоди некако разбран и „кретен" човек.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој доаѓаше со мисија да ги тероризира, истизува, да прави тевтиши и зулуми, како што им рече Бахтијар на бимбашиите, а овие наивни селани, место да се плашат и кријат од него, го викаат на конак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пљачката Толе ја насочил на друга посока, пљачка државни имоти, та удри, ете го, дури директно на самата војска, на столбот на царштината.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Зошто не одиш на гости во Градешница, бре ќерата?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„При царцката живот и сила немало кој да кренит рака на мене", а вие спремате и на самиот падишах да кревате рака; Мижи Асан — да ти бајам, правите вие работа, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тито го уверил Маклин дека по изготвувањето на планот тој ќе им издаде наредба на своите команданти на теренот да ги преземат сите мерки за да се спроведе во дело планот во договор со неговите офицери на самото место, чија задача ќе биде да ги координираат операциите кои ги изведуваат партизаните со акциите на сојузничкото воздухопловство.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
При планирањето на секоја акција преку радиоврска биле консултирани британските офицери на самото место.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Сето тоа дополнително им одговараше на сурушите затоа што масите лесно се контролираа, но и на самата власт која пропагираше здраво семејство и три деца, а лицемерно потпикуваше искривоколчен медиумски отпад.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тој не сака да биде ставен во служба на ничиј интерес освен во интерес на самата природа во која опстојува.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Раскрвавен, издрпан и прашлив стоеше Цепенко, со празни раце, без тагарецот, на самиот праг од вратата и тешко дишеше...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Полека, внимавајќи да не шушка со лисјата, Цепенко зачекори низ царевката и се добра до големиот густеж од капини испречен на самата меѓа - меѓу нивата и патот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но мора Живко да дремел на едно око, зашто кога се искачивме на Плетвар ги ококори и двете; па нѐ запре, како божем да побара соодветна грмушка за шушливо олеснување, а всушност да нѐ поведе кон стариот мотел на самиот превал.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Очите ѝ беа поубави од кога и да е; косата ѝ паѓаше до половината; беше седната на кејот до мене, сосема нестварна; ми беше на самиот дофат од раката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во една платонска љубов кон јазикот, веднаш, на самиот почеток на нашиот разговор, Енценсбергер раскошно демонстрираше како може уверливо да се именува и исправно да се брани самата литературна кауза.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
ПОЕТОТ И СИРЕНИТЕ (средба со Х. М. Енценсбергер) специјално за “Маргина”, по повод неодамнешното гостување на Енцесбергер во Белград, со многу проникнувачки хумор, извештај праќа првиот постмодернистички герилец (“у глави, у глави, виртуелно стваран”) на Балканот: Обрад Савиќ Неодамнешната средба и разговорот со угледниот германски поет и писател, Ханс Магнус Енценсбергер помина во духот на славната изрека на Селан - ‘поезијата не се наложува, таа се изложува’ (poezija se ne nameće, ona se eksponira’ - ‘la poesie ne s’impose pas, ele s’expose’ - “die Poesie zwinght sich nicht auf, sie setzt sich aus”). .
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Гол е и на самиот врв се поставени антени.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тој раскажуваше, ние црвенеевме, а Берта Ауербах сигурно веќе имаше решено уште таа вечер да му каже на овој млад човек дека ја откажува нарачката за семејните портрети.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој таа вечер раскажуваше бесрамни нешта, кои се премолчуваа во секој дом и во секое друштво кое не припаѓаше на самото дно на општеството; дури и кога пријателите на Берта се обидуваа барем малку да го насочат разговорот на друга страна, па го прашуваа за тоа каде ги направил првите слики по нарачка, тој зборуваше како на петнаесет години во некоја јавна куќа насликал неколку актови на ѕидовите, а потоа раскажуваше што сѐ правел таму освен што сликал; го распрашуваа кого портретирал изминатите години, а тој ги набројуваше портретите на сопругите на месарите, банкарите, докторите и професорите, и помалку зборуваше за портретите, а повеќе за тоа што сѐ правел со портретираните.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Колку повеќе се оддалечуваа толку поплитки стануваа. Сѐ поплитки. На самиот врв сосема исчезнуваа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Искажувањето на своето разбирање на народните идеали и критиката на таквите не е празна работа, зашто идеалите се душата на општата народна работа и од здравоста на таа душа зависи и здравоста и плодовитоста на самата општонародна работа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Горе изброените бугарски добрини не се направија во полза на самите Македонци, а на интересите на Бугарија во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Многу подобро ќе биде да им се довериме на најзаинтересираните држави за нашите работи, особено на православна Русија, којашто ги знае убаво нашите потреби, а не да се надеваме на самите себе и на некои конференции.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
94. Организираното револуционерно движење во Македонија има знатно подолга историја и започнува всушност уште во 60-тите години од XIX век, коешто изведе и масовни востанија (Разловечкото во 1876 и Кресненското во 1878 год.) што станаа одредници во новата македонска историја, но Мисирков има полно право кога образувањето на најмоќната организирана револуционерна сила во земјата – ТМОРО – ја поврзува непосредно со македонските интелектуалци што учествуваа во тие бегства од Македонија во Белград и во Софија и во акциите особено во Бугарија на самиот почеток на последната деценија од минатиот век.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
24. Комитетот не може да им докаже ни на надворешниот свет, ни на самите Македонци неегзархисти оти тој не е бугарски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
104. Бидејќи во тоа време Мисирков беше претседател на ТМОК во С.Петербург и непосредно кореспондираше и со ВМОК во Софија и со ЦК на ТМОРО во Солун, тој лично ги знаеше тие односи што подоцна имаше можност и на самиот терен да ги почувствува.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Интелигенцијата не само на другите македонски народности, ами и на самите Македонски Словени беше без учество во управата на комитетот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Илузиите на самиот српски народ пак не се безрезултатни: во случај на војна за Македонија со кого и да е, Србите како еден сите ќе се нафрлат на непријателот, -српската војска со најсилно патриотско чувство ќе се бори за Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Поведението на самиот комитет зборува против неговите тврдења.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За да се достигне таа цел ние треба да се одделиме од другите балкански народи и самостојно и критички да погледнеме на самите себе и на нашите интереси, како и на балканските народи и нивните интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не беше толку во прашање некаква тапост на самиот универзитетски живот, колку тоа што, благодарение на сите тие алтернативни информации и сознанија за животот на социјалното дно кои вешто се инфилтрираа низ бршленовите огради, почнувавме да стекнуваме осет за останатиот џагорлив надворешен свет.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
МЛАДИЧОТ: Вие сношти ништо не рековте за тоа како ќе се повлекуваме од местото на акцијата? Или оставивте на самото место да се здоговориме?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Еве, да ми го паметуваш зборов: ако ме дадете за него, на самата свадба, на самата веселба, дома му кај него, ќе се отрујам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Требаше да навлезе во неа заклонет зад едно стебло, порастено на самиот раб.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Бил отсекогаш еден човек, којшто си бил достатен на самиот себе, и кој ниеднаш не бил свикнат да бара од другите нешто повеќе, освен да бидат некаде тука, крај него, секој за себе зафатени во своите грижи, многу често други и незабележувани од него, а тој ниеднаш немал потреба да ги побара, или пак да помисли на себе си вака, како сега: Сам...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше стасан токму навреме. Денот го достаса на самото место, каде и што го очекуваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На самата асоцијација наследство во ист миг светнаа очите на трите жени: мајката, снаата и сестрата на Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Инаку, еколошкиот двор не е на сама улица туку е вовлечен повнатре и тие листови не мора дури ни да ги миеш... ете, толку е незагадено во дворовите од Карпош... зашто, пази, градоначалникот редовно ги пере улиците со прскалка со вода... дека е од оваа, а не од онаа партија!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Станува ова на сам Бадник и никако чудо не е што станува: тројца партизани во овој миг имаат в раце бугарски подофицер, младо човече, смешно и невојничко.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Значи, на самиот почеток од летото Бог праќа леден бран.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Обично кога влегуваше во својата библиотека, застанат првин крај отворениот прозорец на чардакот, ја вдишуваше свежината на воздухот која идеше од модрите води на блиската река и густите врбјаци на самиот брег, потем стапуваше во својата библиотека, за со погледот кој шеташе од рафт до рафт мило да ги погали книгите, како свои верни чеда, кои постоеја за да ги штитат неговите вистински чеда.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше фатен во клопката на самиот себе, стиснат во црн преграб на својата крв, се повеќе исклештен во неверувањето дека навистина сака да отиде на една планина на чии рабови уште малку и ќе умре летото разјадено од ’рѓата на есента...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но, бидејќи „ние” (народот, нацијата, колективот) владее со „постоењето”, тој термин го употребувам во смисла на тоа владеење, а не на самото постоење кое му се измолкнува на секое „ние”. »» Дали ирониската дистанца е спас?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И мојата судбина ме водеше да се соочам со корнеевската позиција на владетелот Бургиба, обземен од страста да владее, од идеалот да му остане до крај верен на божјиот повик и на самата неумолива реалност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На самиот врв на пирамидата се наоѓа Големиот Брат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Бескрајно интересно беше не толку парчето корал, колку внатрешноста на самото стакло.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На самата помисла на тоа, снагата му се вкочани.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не се сеќаваше на самиот воздушен напад, но се сеќаваше на раката на татко му која ја стискаше неговата, додека брзаа надолу, надолу, надолу во некакво место длабоко во земјата, околу наоколу едни спирални скали кои одѕвонуваа под нивните нозе и кои најпосле толку многу го истоштија, што почна да кенка и тие застанаа да одморат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во крајна линија, решавачки фактор во сето тоа е менталниот став на самата владејачка класа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пресуда на самото место: смрт со стрелање!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ти тогаш ми рече дека ти се слошило и не си можел да нѐ следиш, а беше седнат на столицата на самиот крај од платформата до езерото.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Му отиде Тане на самиот ден кога почна да ја гради куќата, кога започнуваше да се прави адетот, кога требаше да се заколи јагнето за курбан.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Веќе се најгоре, на самото теме на тумбата и токму помислува Пелагија дека тука на оваа највисока точка дедо Костадин заслужува да биде закопан, кога поворката запира пред веќе ископан гроб, а од средината на селото се огласува големата камбана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Најпосле Друже Србине сфаќа дека старецот не ќе го закопуваат во длапката од другата страна на тумбата, туку на самото теме, на највисоката точка од сиот синор.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Некои стручњаци пресметаа дека за пет илјади години од денес, вкупната тежина на населението ќе биде поголема од тежината на самата планета.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
— „Ајде море да преврла, белки ќе најда некое суво дрво да занеса за вурната!“ — и го потера магарето нагоре. На самиот Трибор ја сретна потерата од десет петнаесет аскери со Сулиман чауш, задишани, разградени, распењавени: слегуваа долу Шопковото бачило.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За тоа е задужена викендичката у Маврово, што се наоѓа у прв ред до езеро, на сама плажа. Нова, ганц. Дефинитивно, тука е рајот.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Се деси на самиот почеток, само што стигнавме у Канада.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
На самото раѓање ја загуби и мајка си.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Оваа огромна капија ѝ се стори како непреминлив ѕид, како душата на самата граница која продолжуваше во луѓето и од која не можеа векутума да се ослободат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Миризбата на првите јоргованови цутови која допираше до бреговите на самото Езеро, потем неколкуте стракови анамска рака, чии жолти цутови ја враќаа во младоста, будеа во неа силен копнеж по минатото, по своите заминати, далеку, засекогаш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Првин, таа се откорнуваше од своето семејство, од родното гратче Лесковик, на самата грчко-албанска граница, востановена по падот на Отоманската Империја, за да си го продолжи животот во Татковото патријархално семејство во Поградец, во периодот на монархиска Албанија, на брегот од Охридското Езеро, за потоа да ја следи егзилската судбина на Татко напуштајќи го засекогаш родното огниште и завршувајќи го животот, првин, во сталинистичка, па во Титова Југославија, во Скопје, главниот град на Народна Република Македонија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тие, сине, далеку втасаа, вујко ти Фетхи-беј Окијар втаса на самиот врв.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
— Како саморазвивање на самите поими, како логичко раздвојување на единственото, како повторно воспоставување на неговите спротивни страни, појави, особености, итн. — но не како воспоставување на старото единство, туку како нешто ново и на повисок степен подигнато.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Затоа таквата логика и го бараше објаснението на процесот или на движењето на природата, општеството и на самото човечко познание во една причина однадвор, го гледаше само механичкото дејство на стварите, идеите, тенденциите на општеството, природата, науката, уметноста, политиката итн. и тоа една врз друга, една по друга, но не и една од друга, не нивната раздвоеност и целокупност, туку само раздвоеноста, само идентичноста.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Зачекори на самата ивица на копното, до самата река.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Од каршија - си објасни Анастасија на самата себеси.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И така конечно направивме папазјанија од приказната која ја напишавме во текот на самото снимање, и по мое мислење - филмот беше ужасен”. œœ Човекот од островот Ман (The Manxman), 1929 г.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во неговата најнова книга, најпарадигматични во тој поглед се расказите „Утрото во ‘Ексцелзиор’“, „За малечките сложувалки“ и „Мравки“; во првиот, раскажувањето е во функција на самото сиже, вториот расказ е автопоетички (се работи за поетика на обичното, секојдневното, миговното), а третиот ги проникнува и поетиката на авторот и конкретното вообликување на сижето, нешто како созвучје меѓу теоријата и креацијата (со конкретна демонстрација на творечкиот чин, кој се раѓа од сосема случајно слушнат разговор).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
3. Градови Она што му дава препознатлив белег на творечкиот профил на Александар Прокопиев во целокупниот негов раскажувачки опус, тоа е своевидната опседнатост и безрезервната приврзаност за урбаниот сензибилитет.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тоа никој не го сети. Не го сети, ниту, пак, се најде некој на самото место што би сакал да се сети.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Никнува од самиот камен и помислуваш дека тука, случајно се ниша тоа на самиот раб помеѓу животот и смртта: сиво и безизразно, со цврста кора и безброј боцки на неа.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Продолжи. На самиот крај од лединката - густеж. Слушна удари на копачи и исфрлување на земја.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Амбросели беше добростоечко семејство. За време на летото изнајмија убава вила во Бретања со многу соби и на самиот морски брег.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Решението, пак, не е замена на едниот став со друг, а уште помалку “поправање на светот”(само ќе ги влошите работите), туку напуштање на самиот обид нештата да се обликуваат според мерилата кои доаѓаат од сферата на субјективното, т.е. патолошкото.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
На самиот влез нѐ очекуваше кустосот – водич К.К., во црна работна облека, со строг израз на лицето, готов да нѐ поведе кон својот дел на пеколот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За среќа што не изградиле бункери и на самата морска шир.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ех, да знае наставничката како се учи за планината кога си таму на самото место, - воздивнав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Работата на Судот била тајна, што давала повод да се прават разни претпоставки за објективноста во водењето на истрагата и на самото судење.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)