на (предл.) - сув (прид.)

Стоев на сувата земја и, ми се чини, не часови, не денови, туку години поминаа, откога смогнав да ги кренам нозете и да почнам да ги влечам стапките надолу по изгазената сува трева.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ми ја подаде кошулата и јас ја ставив на сувата трева настрана.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На сувата гранка од првата слива се наредија четири врабици и наслушнуваа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ване, не како најтрезен колку како најприсебен, бидејќи повеќе отпиваше отколку што голташе од бинлакот, ги одвлечка полузаспани и полумортуси во шаторот, под уште топлите крила на импрегираното платно, и ги остави да грчат и да се лигават на сувата папрат врз која паѓаа од грутчестите душеци.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
1 На чардакот месечев на Сува Река жени и снег, жени и мрак. Наутро по карпите ползеше на змиите везилото од отров.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ни мускулите, ни нервите на сувото тело не бараа да им се обрне ни најмало влијание или признание.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Некогашното сино палто на Кузмана висеше на сувиот Пенчо, Васко беше нагрнат со стара вреќа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Го превртувавме месото на жарот со долги, зашилени ветки, бавно, секој со исчекување дека некој прв ќе почне да јаде.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бевме научени на изварка, на суви пиперки, на кромид.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но попот со мирис на тутун и овчко масло во брадата ни мотоциклот го давал ни оружјето го пуштал од рака.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Такви спрложени чудотворци живееле гологлави некогаш на сува папра и во дупки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Командантот Никодим и комесарот Мони, по сѐ слични на Онисифор Мечкојад и на Онисифор Проказник, едниот главурдест и со влакнести уши, другиот замислен и без насмевка на сувото лице, со сомничави очи зјапале во извезениот петокрак знак на попската камилавка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
До неговата креста излеана од црна коса не се допирал дахот на воздухот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И секогаш, и на сув камен, му успевало да создаде леб, постојано верен на сите оние клетви, заедно со кои и беше создаден, таков, немајќи потреба да ги оттурнува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еднаш во своите нозе пронајде и едно прекршено стапче на сува и сосема излинеана волча опашка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Туку, дај од петочново гравче. Два дена сум на сува храна. Сакам лажица да заигра.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А Рада, секогаш при лупењето на пиперките за ајвар и лутеница седеше на трупчето што остана како спомен на сувата цреша .
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ковчестиот прст се издолжува кон него и сеќава на челото ладен допир и крцкање на суви коски поминува во мозокот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
По крцкањето на сувиот под, кловнот знае кај оди другиот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Лежеше на сува слама, покриен со старо, искрпено гунче.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Еден од партизаните му напомена дека е поарно да се врати в село, да не паднело сомневање на него. Се разделија кај камењарот на сувиот порој.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се разбудуваше испотен и жеден, нејак да го разбере ноќното кикотење на Мануша и на сувата русалка.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Недалеку од нив еден ситноглав и беззаб старец со сламена шапка и матна болка на сувите, пропаднати образи, милуваше на своите коленици ранета грлица.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тие покажаа кон соседната маса, кон налутениот кавалер на сувата блондина облечено тврдо и круто како во картон. „Знам“, се сети и се наведна. „Ништо полесно отколку да се опцуе еден мртовец.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ѝ пријде со непознати чекори, тромаво, несигурно и го осети под своите дланки трепетот на сувите, подвиткани раменици. „Сеедно, Марија. Сега бегај. И за помалку од ова стрелаат.“ И сега со лути пцости во влажните очи.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ја ставам картата на сувата трева до мене и со показалецот врвам по неа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ако се гледа во тој миг одозгора, тој прилега на фантастична, асиметрична пеперуга што слетана на сувата земја трепери од некаква непозната страст додека врз неа паѓа црвеникавата прав на времето”.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кревалката е да го крева моралот на одамна небакнатите да не им пресушат усните како откинати печурки на сува рида
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Оние погрдите, штрбавите, со растурени црни косишта како диви повивјаци на сув брест, очигледно се вештерките.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тие мириси беа измешани со мирисот на сувиот босилек што сите жени го носеа во џувки и по прчалките, а и ние машките секој имавме по некој страк босилек во џебовите, зашто така чинело, босилекот чува од зарази и секакви болести.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Оторбешено седнат на дното на ровот, на сувата, прашлива црвеница, со нозете расчекорено испружени вдолж пред него, Шишман или копаше со петицата или со нокти чепкаше пред себе како некое куче што готви криење на коска.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)