Наидоа на мошне убав прием и ја избегнаа судбината која обично ги следи книгите од помалку познатите книжевници.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Меѓу сите вреди да се истакне она што е можеби најдалеку од позитивните конотации на стрпливост, имено „допушта“, што субјектот на толеранција веќе не го означува како релативно немоќен, туку ја истакнува неговата премоќ и презривата или рамнодушна возвишеност на господарот. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 82
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ете неколку, меѓу многуте, причини (артикулацијата, транспарентноста, ставот) зошто во ударниот темат на оваа Маргина се поместени есеите на Борис Буден, кој освен што веројатно е најинтересниот хрватски аналитичар на премрежијата меѓу културата и политиката, воедно е и еден од клучните луѓе на мошне значајното (иако со мал тираж) списание „Аркзин“ (на делумно сличен начин како Маргина овде „Аркзин“ е конфронтиран со тамошниот интелектуален естаблишмент).
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
При преведување со значенски нијанси на мошне богатата именка „толеранција“ во словенечкиот/македонскиот се потврдила скоро исклучиво само „стрпливост“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
На татка си се сеќаваше понејасно, како на темнокос и слаб човек, секогаш облечен во уредни темни алишта ( Винстон посебно се сеќаваше на мошне тенките ѓонови на чевлите на татка си ) и со очила.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во глаголскиот облик има повеќе решенија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)